Om de Race de Voltooien_

volk; en sy vyande kon dus onmoontlik die saak van die hervorming in veragting bring
deur te wys op die onkunde of swakheid van die voorstander daarvan. {GS 90.3}
Terwyl Wycliffe nog op kollege was, het hy begin met ‘n ondersoek van die Skrifte. In
daardie vroeë tye, toe die Bybel slegs in die ou tale bestaan het, kon die geleerdes hulle
weg na die fontein van waarheid vind—‘n weg wat gesluit was vir die ongeleerde klasse.
Toe reeds was die weg geopen vir Wycliffe se toekomstige werk as Hervormer.
Geleerdes het die woord van God ondersoek en hulle het die groot waarheid van Sy vrye
genade ontdek. In hulle leer het hulle die kennis van hierdie waarheid versprei, en hulle
het ander gelei om na die lewende orakels te gaan. {GS 90.4}
Toe Wycliffe se aandag op die Skrifte gevestig is, het hy hulle begin ondersoek met
dieselfde deeglikheid as dié wat hom in staat gestel het om die ander vakke te bemagtig.
Tot dusver het hy ‘n groot behoefte gevoel wat nóg sy skolastieke studies en nóg die leer
van die kerk kon bevredig. In die woord van God het hy gevind wat hy so lank tevergeefs
gesoek het. Hier het hy die verlossingsplan ontdek, en gesien dat Christus die enigste
voorspraak van die mens is. Hy het homself oorgegee aan die diens van Christus, en hy
het besluit om die waarhede wat hy ontdek het, te verkondig. {GS 91.1}
Soos die Hervormers na hom, het Wycliffe nie aan die begin van sy werk gesien
waarheen dit hom sou lei nie. Hy het homself nie met voorbedagte rade in opstand teen
Rome verset nie. Maar getrouheid aan die waarheid kon nie anders as hom in botsing
bring met valsheid nie. Hoe duideliker hy die dwalinge van die pousdom gesien het, hoe
vuriger het hy die leer van die Bybel verkondig. Hy het gesien dat Rome die woord van
God versaak het vir menslike oorlewering; onverskrokke het hy die priesters beskuldig
dat hulle die Skrifte verban het, en hy het geëis dat die Bybel aan die volk moes herstel
word en dat die gesag daarvan in die kerk moes gehandhaaf word. Hy was ‘n bekwame
en ernstige onderwyser, asook ‘n vloeiende prediker, en sy daelikse lewe was ‘n
demonstrasie van die waarhede wat hy verkondig het. Sy kennis van die Skrifte, die krag
van sy argumente, die reinheid van sy lewe, en sy onwrikbare moed en opregtheid, het vir
hom algemene agting en vertroue gewin. Baie van die mense, toe hulle die boosheid sien
wat in die Roomse kerk geheers het, het ontevrede geword met hulle godsdiens, en hulle
het met onbedekte vreugde die waarhede verwelkom wat deur Wycliffe geopenbaar is;
maar toe die pouslike leiers sien dat hierdie Hervormer groter invloed as hulle verkry het,
is hulle met woede vervul. {GS 91.2}
Wycliffe was skerp om dwaalleer te ontdek, en hy het heftige slae toegedien aan die
baie misbruike wat op gesag van Rome toegelaat is. Terwyl hy as kapelaan vir die koning
opgetree het, het hy sterk opgetree teen die betaling van die belasting wat die Pous van
die Engelse koning gevorder het, en hy het daarop gewys dat die pouslike aanmatiging
van gesag oor wêreldlike heersers teenstrydig was met gesonde verstand en die Bybel.
Die eise van die Pous het groot verontwaardiging uitgelok, en Wycliffe se leer het die