Om de Race de Voltooien_

georden is, het ‘n lewe tegemoetgegaan, nie van aardse rykdom en heerlikheid nie, maar
van arbeid, gevaar, en moontlik ‘n marteldood. Die sendelinge het twee-twee uitgegaan,
net soos Jesus Sy dissipels uitgestuur het. Elke jongman was vergesel van ‘n ouer man
met ondervinding; die jongman het onder leiding gestaan van sy metgesel wat
verantwoordelik was vir sy opleiding, en aan wie hy gehoorsaamheid verskuldig was.
Hierdie medewerkers was nie altyd saam nie, maar hulle het dikwels saamgekom vir
gebed en raadpleging, en sodoende het hulle mekaar se geloof versterk. {GS 79.3}
Om die doel van hulle sending bekend te maak, sou mislukking beteken het; daarom
het hulle die ware aard van hulle werk sorgvuldig bedek. Elke predikant is opgelei in die
een of ander amp of beroep, en die sendelinge het hulle werk voortgesit onder die
dekmantel van hulle aardse beroep. Gewoonlik het hulle uitgegaan as handelaars of
smouse. “Hulle het sy, juweliersware en ander artikels — dinge wat nie maklik
verkrybaar was nie — verkoop; waar hulle as sendelinge verag sou gewees het, is hulle as
handelaars verwelkom.”—Wylie, b. 1, hoofstuk 7. Maar al die tyd was hulle harte tot
God opgehef om wysheid hoe om ‘n skat veel kosteliker as goud en edelgesteentes aan
die mense voor te stel. Hulle het heimelik eksemplare van die Bybel saamgedra —of dele
daarvan; en waar die geleentheid hom voorgedoen het, het hulle hierdie geskrifte aan die
mense voorgestel. Op hierdie manier is daar dikwels belangstelling opgewek om Gods
woord te lees, en aan diegene wat dit wou hê, is daar geredelik ‘n deel van die Skrifte
gegee. {GS 80.1}
Die werk van hierdie sendelinge het in die vlaktes aan die voet van hulle eie berge
begin, waarvandaan dit ver uitgebrei het. Kaalvoet en met klere van growwe materiaal
net soos die van hulle Meester, het hulle deur die groot stede gereis en verre lande
binnegedring. Orals het hulle die kosbare saad gesaai. Kerke het in hulle pad verrys, en
die bloed van martelare het getuig vir die waarheid. In die dag van die Here sal ‘n ryk oes
van siele ingesamel word as gevolg van die arbeid van hierdie getroue manne. Stil en
bedek, het die woord van God voortgegaan, en dit is met blydskap ontvang in die huise
en harte van die mense. {GS 80.2}
Vir die Waldense was die Skrifte nie slegs ‘n beskrywing van Gods handelinge met
die mense in die verlede en ‘n openbaring van pligte vir die hede nie, maar dit was ook ‘n
openbaring van die gevare en heerlikhede van die toekoms. Hulle het geglo dat die einde
van alle dinge nie meer ver was nie; en namate hulle die Bybel biddend en met trane
ondersoek het, het hulle nog meer onder die indruk gekom van sy kosbare gesegdes, en
van hulle plig om die reddende waarhede daarvan aan ander bekend te maak. In die
heilige bladsye het hulle die verlossingsplan duidelik gesien, en hulle het vertroosting,
hoop, en vrede gevind deur geloof in Jesus. Namate die lig hulle verstand verlig en hulle
harte bly gemaak het, het hulle verlang om die strale daarvan te laat skyn op diegene wat
in die duistemis van pouslike dwaalleer verkeer het. {GS 81.1}