Om de Race de Voltooien_

ondersoek te word. Hy het Sy woord aan mense gegee as ‘n openbaring van Homself.
Elke nuwe waarheid wat gesien word, is ‘n nuwe openbaring van die karakter van die
Skrywer. Die ondersoek van die Skrifte is die deur God ingestelde middel om die mens in
nouer aanraking met Sy Skepper te bring, en om hom ‘n duideliker begrip van Sy wil te
gee. Dit is die omgangsmedium tussen God en mens. {GS 78.2}
Hoewel die Waldense die vrees van die Here beskou het as die beginsel van wysheid,
was hulle nie blind vir die belangrikheid van aanraking met die wêreld en ‘n kennis van
mense en die lewe om die verstand te ontwikkel en die begripsvermoë te versterk nie.
Van hulle skole in die berge is sommige van die jongmense gestuur na die
opvoedingsinrigtings van Frankryk of Italië, waar daar beter geriewe was vir studie,
bepeinsing, en waarneming, as in hulle geboorteland in die Alpe. Die jongmense wat op
hierdie manier uitgestuur is, is blootgestel aan versoeking; hulle het sonde en
losbandigheid gesien, en hulle het in aanraking met Satan se listige werktuie gekom wat
aan hulle die listigste ketterye en die gevaarlikste bedrog opgedring het. Maar hulle
opvoeding in hulle kinderjare was van so ‘n aard dat hulle hierteen gewaarsku is. {GS
78.3}
In die skole waarheen hulle gestuur is, moes hulle niemand in hulle vertroue neem nie.
In hulle klere was die bêreplek vir hulle grootste skat, naamlik die kosbare afskrifte van
die Skrifte. Hierdie afskrifte, die vrug van maande en jare se werk, het hulle saam met
hulle gedra, en orals waar hulle dit kon doen sonder om agterdog te verwek, het hulle
versigtig ‘n deel daarvan in die weg geplaas van harte wat oop was om die waarheid te
ontvang. Van kindsbeen af is die Waldensiese jeug opgelei met hierdie doel voor oë;
hulle het hulle werk verstaan en getrou gedoen. In hierdie opvoedingsinrigtings is daar
bekeerlinge tot die waarheid gewen, en dikwels is daar bevind dat die beginsels van die
waarheid die hele skool deurtrek het; en die pouslike leiers kon nie, selfs deur die
sorgvuldigste ondersoek, die bron van die sogenaamde verderflike kettery opspoor
nie. {GS 79.1}
Die Gees van Christus is ‘n sendinggees. Die eerste begeerte van ‘n wedergebore hart
is om ook ander tot die Heiland te bring. Dit was die gees van die Vaudois Christene.
Hulle het gevoel dat God meer van hulle verwag het as om net die waarheid rein te
bewaar in hulle eie kerke, en dat daar ‘n plegtige verantwoordelikheid op hulle gerus het
om hulle lig te laat skyn op diegene wat in duistemis was. Deur die groot krag van Gods
woord het hulle getrag om die slawerny te verbreek wat Rome ingestel het. {GS 79.2}
Die Yaudois predikante is opgelei as sendelinge; enigeen wat predikant wou word,
moes eers ondervinding opdoen as evangelis. Elkeen moes drie jaar in die sendingveld
dien voordat hy ‘n gemeente tuis kon bedien. Hierdie diens, wat sommer uit die
staanspoor opoffering en selfverloëning gekos het, was ‘n geskikte voorbereiding vir die
herderslewe in daardie dae van beproewing. Die jongmense wat tot die heilige amp