Om de Race de Voltooien_

vervolg is, was die berge vir hulle n veilige beskutting. Van menige hoë krans het hulle
God geloof, en die leers van Rome kon nie hulle dankliedere stilmaak nie. {GS 75.3}
Rein, eenvoudig, en vurig was die vroomheid van hierdie navolgers van Christus.
Hulle het die beginsels van die waarheid gewaardeer meer as huise en lande, vriende,
bloedverwante, en selfs as die lewe. Hulle het emstige pogings gemaak om hierdie
beginsels op die harte van die jeug te druk. Van hulle vroegste jeug af is die kinders
onderrig in die Skrifte, en geleer aangaande die heilige aansprake van Gods wet. Daar
was maar min eksemplare van die Bybel; daarom het hulle die kosbare woorde uit die
hoof geleer. Baie van hulle was in staat om groot gedeeltes van sowel die Nuwe as die Ou
Testament op te sê. Die verhewe natuurtonele, asook die seëninge van die alledaagse
lewe het hulle aan God laat dink. Kinders is geleer om met dankbaarheid aan God te dink
as die gewer van elke guns en elke gerief. {GS 76.1}
Ouers, teer en liefdevol soos hulle was, het hulle kinders te verstandig liefgehad om
hulle gewoond te maak aan ‘n lewe van selfbevrediging. Voor hulle was ‘n lewe van
beproewing en ontbering — miskien ‘n martelaarsdood. Van kindsbeen is hulle geleer
om swaar te kry en onderdanig te wees, maar om nogtans vir hulleself te dink en te
handel. Baie vroeg is hulle geleer om verantwoordelikheid te dra, om versigtig te wees in
hulle woorde, en om die wysheid van stilswye te besef. Net een onverstandige woord
gespreek in die teenwoordigheid van hulle vyande, mag nie alleen die lewe van die
spreker in gevaar bring nie, maar ook die lewens van honderde van sy broeders; want net
soos wolwe wat op hulle prooi jagmaak, het die vyande van die waarheid diegene
agtervolg wat gedurf het om aanspraak te maak op geloofsvryheid. {GS 76.2}
Die Waldense het hulle wêreldlike voorspoed opgeoffer vir die waarheid, en met
volhardende geduld het hulle vir hulle daelikse brood gewerk. Elke stukkie beboubare
grond tussen die berge is sorgvuldig bewerk; die valleie, en die mindervrugbare
berghellings moes hulle oeste oplewer. Spaarsaamheid en strenge selfverloëning was deel
van die opvoeding wat die kinders as hulle enigste erfdeel ontvang het. Hulle is geleer dat
dit Gods plan was dat daar dissipline in die lewe moet wees, en dat hulle alleen deur
persoonlike arbeid. bedagsaamheid, sorgsaamheid, en geloof kon voorsien in die
behoeftes van die lewe. Die proses was swaar en vermoeiend, maar dit was heilsaam, en
net wat die mens in sy gevalle toestand nodig gehad het, het die skool van God vir hom
voorsien in sy opvoeding en ontwikkeling. Terwyl die jeug gewendgemaak is aan werk
en swaarheid, was die ontwikkeling van die verstand nie verwaarloos nie. Hulle is geleer
dat hulle kragte aan God behoort en dat alles ontwikkel en verbeter moes word vir Sy
diens. {GS 76.3}
Die gemeentes van die Vaudois, in hulle eenvoud en reinheid. was soos die kerk in
apostoliese tye. Die oppergesag van pous en prelaat verwerpende, het hulle aan die Bybel
vasgehou as die hoogste en onfeilbare gesag. Hulle leraars, anders as die trotse priesters