Om de Race de Voltooien_

Die Waldense was onder die eerste volke van Europa wat in besit was van ‘n vertaling
van die Heilige Skrifte. (Sien Aanhangsei.) Eeue voor die Reformasie het hulle ‘n
handskrif van die Bybel gehad in hulle eie taal. Hulle het die onvervalste waarheid gehad,
en dit het hulle die spesiale voorwerp gemaak van haat en vervolging. Hulle het verklaar
dat die kerk van Rome die afvallige Babilon van Openbaring was, en met lewensgevaar
het hulle sy verdorwenheid weerstaan. Hoewel sommige, onderdruk deur lang
vervolging, hulle geloof gekompromitteer het, en bietjiesgewyse die onderskeidende
beginsels daarvan versaak het, het ander vasgehou aan die waarheid. Gedurende die eeue
van duistemis en afval, was daar sommige onder die Waldense wat die oppermag van
Rome geloën het, wat afgodeen beeldediens verwerp het, en wat die ware Sabbat gehou
het. Onder die kwaaiste storms van teenstand het hulle hulle geloof gehandhaaf. Ofskoon
hulle deur die spies van die Savojaarde deursteek is, en deur die Roomse brandstapel
verbrand is, het hulle onwrikbaar gestaan vir Gods woord en Sy eer. {GS 73.2}
Agter die skanse van hoë berge — in al die eeue die toevlugsoord van die vervolgdes
en verdruktes — het die Waldense ‘n wegkruipplek gevind. Hier is die lig van die
waarheid te midde van die duistemis van die middeleeue brandende gehou. Hier, vir ‘n
duisend jaar, het getuies vir die waarheid hulle outydse geloof bewaar. {GS 75.1}
God het vir Sy volk ‘n ontsagwekkende heiligdom voorsien wat gepas het by die
magtige waarhede wat Hy aan hulle toevertrou het. Vir hierdie getroue bannelinge was
die berge ‘n sinnebeeld van die onveranderlike geregtigheid van Jehova. Hulle het hulle
kinders gewys op die hoë bergtoppe in hulle onveranderlike majesteit, en van Hom
gepraat by wie daar geen verandering of skaduwee van omkering is nie, en wie se woord
net so ewigdurend as die ewige berge is. God het die berge gegrondves, en hulle met krag
omgord; geen arm, behalwe die van die Ewige, kan hulle uit hulle plekke versit nie. Op
dieselfde wyse het Hy Sy wet bevestig. die grondslag van Sy regering in die hemel en op
die aarde. Die arm van die mens mag sy medemens bykom en hom vernietig; maar net so
min as hulle die berge kan losskeur en in die see werp, kan hulle een gebod van die wet
van Jehova verander of een van Sy beloftes kragteloos maak aan diegene wat Sy wil
doen. In hulle getrouheid aan Sy wet, moet Gods diensknegte net so onwrikbaar wees as
die onveranderlike berge. {GS 75.2}
Die berge wat hulle valleie omgord het, het gedurig aan hulle getuig van Gods
skeppende krag, en dit het hulle steeds verseker van Sy bewarende sorg. Daardie
pelgrims het geleer om hierdie stille sinnebeelde van Jehova se teenwoordigheid lief te
hê. Hulle het nie gekla oor die hardheid van hulle lot nie; daar, in die eensaamheid van
die berge, was hulle nooit eensaam nie. Hulle het God gedank omdat Hy vir hulle ‘n
toevlugsoord voorsien het van die wraak en die wreedheid van die mens. Hulle het hulle
verbly in hulle vryheid om Hom te aanbid. Dikwels, wanneer hulle deur hulle vyande