Om de Race de Voltooien_

Soos in ‘n droom het die goddelose die kroning van die Seun van God aanskou. In Sy
hande sien hulle die tafels van die goddelike wet, die bepalings wat hulle verag en oortree
het. Hulle aanskou die verbasing, die verrukking, en die aanbidding van die verlostes; en
terwyl ‘n golf van melodie oor die skare buitekant die stad sweef, roep almal soos met
een stem uit, “Groot en wonderlik is U werke, Here God, die Almagtige; regverdig en
waaragtig is U weë, o Koning van die heiliges!” En op hulle aangesigte neervallende,
aanbid hulle die Vors van die lewe. (Openb. 15: 3.) {GS 752.1}
Dit skyn of Satan verlam is waar hy die heerlikheid en die majesteit van Christus
aanskou. Hy wat eenmaal ‘n gerub was met uitgespreide vlerke, dink nou aan die plek
vanwaar hy geval het. ‘n Blinkende seraf, “seun van die more;” hoe is hy verander en hoe
is hy verlaag! Van die raadsitting waaraan hy eenmaal die eer gehad het om deel te neem,
is hy nou vir ewig uitgesluit. Hy sien nou ‘n ander een naby die Vader staan, wat sy
heerlikheid bedek. Hy het gesien hoedat die kroon op die hoof van Christus geplaas is
deur ‘n magtige engel van groot gestalte en majestueuse voorkomste, en hy weet dat die
verhewe posisie van daardie engel syne kon gewees het. {GS 752.2}
Hy dink terug aan sy tuiste van onskuld en reinheid, die vrede en tevredenheid wat
syne was totdat hy begin murmureer het teen God en afgunstig geword het op Christus.
Sy beskuldigings, sy rebellie, sy bedrog om die medelyde en ondersteuning van die
engele te verkry, sy hardnekkige volharding in sy nalatigheid om geen poging te maak
om homself reg te ruk toe daar nog kans was op die vergifnis van God —alles kom nou
helder voor sy gees. Hy dink terug aan sy werk onder die mense en die gevolge daarvan
— die vyandigheid van die mens teen sy medemens, die ontsettende verwoesting van
lewe, die opkoms en ondergang van koninkryke, die omverwerping van trone, die lang
reeks opstande, oorloë, en omwentelings. Hy dink terug aan sy gedurige pogings om die
werk van Christus teen te staan en die mens laer en laer te laat sak. Hy sien dat sy helse
komplotte magteloos was om diegene te vernietig wat hulle vertroue in Jesus gestel het.
Waar Satan sy koninkryk aanskou, die vrugte van sy werk, sien hy alleen mislukking en
puin. Hy het die skares daartoe gebring om te glo dat dit maklik sou wees om die stad van
God in te neem; maar hy weet dat dit bedrog is. Keer op keer, namate die stryd ontwikkel
het, was hy verslaan en gedwing om in te gee. Hy ken die krag en die majesteit van die
ewige God maar te goed. {GS 752.3}
Die hoofdoel van die groot rebel was maar altyd om homself te regverdig, en om te
bewys dat die goddelike regering aanspreeklik was vir sy opstand. Met hierdie doel voor
oë het hy al sy krag en sy reuseverstand ingespan. Stelselmatig en met voorbedagte rade
het hy te werk gegaan, en met verbasende sukses, om die ontelbare skare te lei om sy
verklaring aan te neem van die groot stryd wat solank reeds woed. Vir duisende jare het
hierdie hoof van samesweerders valsheid vir waarheid afgesmeer; maar die tyd het nou
aangebreek vir die finale onderdrukking van die opstand, en vir die openbaarmaking van