Om de Race de Voltooien_

groot hulle skuld is. Tevergeefs trag hulle om hulle te verberg van die goddelike majesteit
van Sy voorkomste wat die heerlikheid van die son oortref, terwyl die verlostes hulle
krone aan die Heiland se voete neerwerp en uitroep, “Hy het vir my gesterf!” {GS 750.2}
Onder die verloste skare is die apostels van Christus, die heldhaftige Paulus, die vurige
Petrus, die geliefde en liefhebbende Johannes, en hulle opregte broeders, asook die
groot leërskare van martelaars; buitekant die stadsmure, met al die vuil en afskuwelike
dinge, staan diegene deur wie hulle vervolg, gevang, en gedood is. Daar is Nero, die
monster van wreedheid en sonde, aanskouende die vreugde en voldoening van diegene
wat hy eenmaal gemartel het, en in wie se groot angs hy ‘n sataniese behae geskep het.
Sy moeder is ook daar, om die gevolge van haar eie handewerk te sien; om te sien hoedat
die bose karakter wat haar seun van haar geërf het, die drifte wat aangemoedig en
ontwikkel is deur haar invloed en voorbeeld, vrugte gedra het in die vorm van misdade
wat die wêreld laat sidder het. {GS 750.3}
Daar is die pouslike priesters en prelate, wat voorgegee het dat hulle Christus se
gesante was, maar wat die pynbank, die kerker, en die brandstapel gebruik het om die
gewete van Gods volk te beheers. Daar is die trotse pouse wat hulle bokant God verhef en
hulle aangematig het om die wet van die Allerhoogste te verander. Die sogenaamde
kerkvaders moet rekenskap gee voor God, iets waarvan hulle baie graag vrygestel wil
wees. Te laat besef hulle dat die Almagtige jaloers is op Sy wet, en dat Hy geensins die
skuldiges ongestraf sal laat gaan nie. Hulle leer nou dat Christus Hom vereenselwig met
die lyde van Sy volk; en hulle voel die krag van Sy eie woorde, “Vir sover julle dit
gedoen het aan een van die geringstes van hierdie broeders van My, het julle dit aan My
gedoen.” Matt. 25: 40. {GS 751.1}
Die ganse bose wêreld staan nou voor die regbank van God op die aanklag van
hoogverraad teen die regering van die hemel. Hulle het niemand om hulle saak te bepleit
nie; hulle staan sonder verskoning; en die vonnis van die ewige dood word op hulle
uitgespreek. {GS 751.2}
Dit is nou duidelik vir almal dat die loon van die sonde nie ‘n heerliker
onafhanklikheid en ewige lewe is nie, maar slawerny, ondergang en die dood. Die
goddelose besef nou wat hulle verbeur het deur hulle lewe van rebellie. Die
allesoortreffende en ewige heerlikheid is verag toe dit vir hulle aangebied is; maar hoe
begeer hulle dit nie nou nie. “Dit alles,” roep die verlore siel uit, “kon ek gehad het; maar
ek het al hierdie dinge verwerp. O, onverstaanbare dwaasheid! Ek het vrede, geluk, en eer
verruil vir ellende, oneer, en wanhoop.” Almal sien dat hulle uitsluiting uit die hemel
regverdig is. Deur hulle lewens het hulle verklaar, “Ons wil nie hê dat hierdie man oor
ons koning moet wees nie.” {GS 751.3}