Om de Race de Voltooien_

eloofde Verlosser, en hy het gesterf in die hoop op die opstanding. Die Seun van God
het die mens se neerlaag en val vergoed; en nou, deur die versoening, is Adam herstel tot
sy vorige heerskappy. {GS 729.2}
Weggevoer deur geluk, sien hy die bome wat eentyd sy vreugde was — daardie selfde
bome waarvan hy die vrugte gepluk het in die dae van sy onskuld en vreugde. Hy sien die
wingerde wat sy eie hande bewerk het, en dieselfde blomme wat Hy eentyd met vreugde
versorg het. Sy verstand besef die werklikheid van die toneel; hy sien dat dit
inderwaarheid die werklike herstelde Eden is, baie liefliker nou as toe hy daaruit verban
is. Die Heiland lei hom na die boom van die lewe, pluk van die heerlike vrugte, en sê hy
moet eet. Hy kyk rond en hy sien ‘n groot menigte van sy gesin wat verlos is, staande in
die paradys van God. Hy gooi sy blink kroon aan Jesus se voete neer en hy omhels sy
Verlosser. Hy begin sy goue siter te bespeel, en die hemel weergalm van die triomflied,
“Waardig, waardig, waardig, is die Lam wat geslag is en weer lewe!” Die gesin van
Adam begin saamsing, hulle werp hulle krone aan die Here se voete terwyl hulle in
aanbidding voor Hom neerbuig. {GS 729.3}
Hierdie hereniging word deur die engele aanskou wat geween het by Adam se val, en
wat hulle verbly het toe Jesus, na Sy opstanding, in die hemel opgevaar het nadat Hy die
graf geopen het vir almal wat in Sy naam sou glo. Nou sien hulle die verlossingswerk
voltooi, en saam hef hulle ‘n loflied aan. {GS 730.1}
Op die see van kristal voor die troon, daardie see van glas met vuur gemeng — so
glinsterend is dit van die heerlikheid van God — is die skare vergader wat, “die
oorwinnaars oor die dier en oor sy beeld en oor sy teken en oor die getal van sy naam,”
is. Openb. I5: 2. Die honderd-vier-en-veertig-duisend wat onder die mense verlos is,
staan saam met die Lam op die berg Sion, met die siters van God; en daar is ‘n geluid
gehoor soos die geluid van baie waters en soos van ‘n harde donderslag van siterspelers
wat speel op hulle siters. (Openb. 14: 1-5.) En hulle sing ‘n nuwe lied voor die troon. ‘n
lied wat niemand kan leer behalwe die honderd-vier-en-veertig-duisend nie. Dit is die
lied van Moses en die Lam —‘n verlossingslied. Niemand behalwe die honderd-vier-enveertig-duisend
kan daardie lied leer nie, want dit is ‘n ondervindingslied —‘n
ondervinding soos geen ander groep mense ooit gehad het nie. “Dit is hulle wat die Lam
volg waar Hy ook heengaan.” Hierdie mense, na hulle verheerliking van die aarde, van
onder die lewendes, word beskou as die “eerstelinge vir God en die Lam.” “Dit is hulle
wat uit die groot verdrukking kom;” hulle het die tyd van benoudheid deurgemaak soos
daar nie was vandat daar ‘n volk was nie; hulle het die angs van Jakob se benoudheid
deurgemaak; en tydens die uitstorting van Gods oordele op die aarde het hulle sonder
middelaar gestaan. Maar hulle is verlos, omdat hulle “hulle klere gewas en hulle klere
witgemaak het in die bloed van die Lam.” “In hulle mond is daar geen bedrog gevind nie;
want hulle is sonder gebrek voor die troon van God.” “Daarom is hulle voor die troon van