Om de Race de Voltooien_

mishandel het en sy seun gedood het. Ook kom die vonnis in herinnering wat hulle self
uitgespreek het: naamlik die eienaar van die wingerd “sal hulle ‘n slegte dood laat
sterwe.” In die sonde en die straf van daardie ontroue mense, erken die priesters en die
ouderlinge hulle eie handelwyse en hulle eie regverdige verdoemenis. En nou word daar
‘n kreet van doodsangs gehoor, luider as die geroep toe hulle geskree het, “Kruisig Hom!
Kruisig Hom!” en wat op die strate van Jerusalem gehoor is; dit weergalm, ‘n wanhopige
geweeklag, “Hy is die Seun van God! Hy is die ware Messias!” Hulle maak pogings om
te vlug van die teenwoordigheid van die Koning van konings. In die diep skeure van die
aarde, wat oopgeskeur is deur die botsende elemente, trag hulle tevergeefs om weg te
kruip. {GS 725.3}
In die levvens van almal wat die waarheid verwerp, kom daar oomblikke wanneer die
gewete wakkerskrik en wanneer die kwellende herinnering aan ‘n lewe van geveinsdheid
helder voor die gees kom en die siel geteister word deur ‘n vergeefse gewetenswroeging.
Maar wat is hierdie dinge vergeleke met die verwyte op daardie dag wanneer
“verskrikking kom soos ‘n onweer, en julle ondergang soos ‘n stormwind”! (Spreuke 1:
27.) Diegene wat Christus en Sy getroue volk wou uitroei, aanskou nou die heerlikheid
wat op hulle rus. Te midde van hulle verskrikking hoor hulle die stemme van die heiliges
wat met vreugde uitroep, “Kyk, dit is onse God op wie ons gewag het, dat Hy ons kan
verlos.” Jes. 25: 9. {GS 726.1}
Terwyl die aarde waggel, die weerligte uitslaan en die gadreun van donder gehoor
word, roep die Seun van God die slapende heiliges te voorskyn. Hy kyk na die grafte van
die regverdiges, en dan met Sy hande uitgestrek na die hemel roep Hy, “Staan op, staan
op, staan op, julle wat in die stof slaap, staan op!” Oor die lengte en breedte van die aarde
sal die dode Sy stem hoor; en hulle wat hoor sal lewe. En oor die hele aarde sal die
voetstappe gehoor word van die groot skare bestaande uit alle nasies, en geslagte, en tale,
en volke. Uit die gevangenis van die dood kom hulle, met onsterflike heerlikheid beklee,
en roepende, “Dood, waar is jou angel? Doderyk, waar is jou oorwinning?” 1 Kor. 15: 55.
Dan verenig die lewende regverdiges en die opgew’ekte heiliges hulle stemme in ‘n
groot, blye oorwinningskreet. {GS 726.2}
Almal kom uit hulle grafte voort met dieselfde grootte as toe hulle gesterf het. Adam,
wat ook onder die verrese skare is, is lank en van pragtige liggaamsbou, maar hy is ‘n
bietjie kleiner as die Seun van God. Hy vorm ‘n treffende teenstelling met die mense van
later geslagte; en hierin kan die groot agteruitgang van die mens gesien word. Almal
staan op in die lewenskrag van ewige jeug. Die mens is in die begin geskape in die
ewebeeld van God, nie alleen wat karakter betref nie, maar ook in vorm en gelaatstrekke.
Die sonde het die goddelike beeld geskend en byna uitgewis; maar Christus het gekom
om te herstel wat verlore was. Hy sal ons vernederde liggame van gedaante verander om
gelykvormig te word aan Sy verheerlikte liggaam. Die sterflike, verganklike vorm,