Om de Race de Voltooien_

het; maar dit is gedoen met die versekering van een wat sy swakheid en onwaardigheid
bely het, maar wat nogtans vertrou het op die genade van ‘n Verbonds-God. {GS 697.3}
“Hy het met die Engel geworstel en die oorhand gekry.” Hosea 12: 5. Deur
verootmoediging, berou, en selfoorgawe, het hierdie sondige, dwalende sterweling die
oorhand gekry by die Majesteit van die Hemel. Met bewende hande het hy die beloftes
van God aangeneem, en die hart van Ewige Liefde kon nie die gesmeek van die sondaar
afwys nie. As bewys van sy oorwinning en as bemoediging vir ander om sy voorbeeld na
te volg, is sy naam verander van ‘n naam wat hom gedurig herinner het aan sy sonde, tot
een wat ‘n gedenknaam was van sy oorwinning. En die feit dat Jakob die oorhand gekry
het by God was ook ‘n versekering dat hy die oorhand sou kry by mense. Hy was nie
langer bang vir sy broer se woede nie; want die Here was sy beskutting. {GS 698.1}
Satan het Jakob voor die engele van God beskuldig en aa.ispraak gemaak op die reg
om hom weens sy sonde te vernietig; hy het Esau beweeg om teen hom op te trek; en
gedurende die patriarg se lang nag van worsteling wou Satan hom onder ‘n besef van sy
skuld bring ten einde hom te ontmoedig en om hom los te maak van God. Takob was
byna tot wanhoop gedryf; maar hy het besef dat hy, sonder hemelse hulp, sou vergaan.
Hy het opregte berou gehad oor sy groot sonde, en hy het hom beroep op die genade van
God. Hy sou nie van sy doel afgedwing word nie, maar het die engel vasgehou, en met
ernstige angskrete gebid totdat hy oorwin het. {GS 699.1}
Net soos Satan Esau beïnvloed het om teen Jakob op te trek, so sal hy ook die
goddelose opwek om Gods volk in die tyd van benoudheid te vernietig. En net soos hy
Jakob beskuldig het, sal hy ook sy beskuldigings teen Gods volk inbring. Hy beskou die
aardbewoners as sy onderdane; maar die klein klompie wat Gods gebooie hou, weerstaan
sy heerskappy. As hy hulle maar net van die aarde kon uitdelg, sou sy oorwinning
volkome wees. Hy sien dat heilige engele hulle beskerm, en daaruit lei hy af dat hulle
sondes vergewe is; maar hy weet nie dat hulle sake reeds afgehandel is in die heiligdom
daarbo nie. Hy het ‘n noukeurige kennis van al die sondes wat hy hulle verlei het om te
pleeg, en die stel hy baie vergroot aan God voor, en hy voer aan dat hierdie mense in
dieselfde mate as hy verdien om van Gods guns uitgesluit te word. Hy voer aan dat God
nie in regverdigheid hulle sondes kan vergewe, terwyl God hom en sy engele sal verdelg
nie. Hy maak op hulle aanspraak as sy prooi, en hy eis dat hulle in sy hande oorgegee
moet word sodat hy hulle kan vernietig. {GS 699.2}
Terwyl Satan die volk van God aankla weens hulle sondes, laat die Here hom toe om
hulle tot die uiterste toe te beproef. Hulle vertroue in God, hulle geloof en standvastigheid
sal swaar beproef word. As hulle aan die verlede dink, sak hulle hoop; want in hulle hele
lewe kan hulle nie veel goeds sien nie. Hulle is volkome bewus van hulle swakheid en
onwaardigheid. Satan probeer om hulle bang te maak met die gedagte dat hulle saak
hopeloos is, en dat hulle besoedeling nooit uitgewis kan word nie. Hy hoop om hulle