Om de Race de Voltooien_

Die teorie van die onsterflikheid van die siel is een van die valse leerstellings wat
Rome oorgeneem het van Paganisme en by die Christelike godsdiens ingelyf het. Martin
Luther het hierdie leerstelling geplaas onder die “afkuwelike fabels wat deel uit maak van
die Roomse mishoop van dekrete.”—Petavel, E., “The Problem of Immortality,” bl. 255
(ed. 1892). In ‘n kommentaar oor Salomo se woorde in die boek Prediker, naamlik dat die
dode niks weet nie, sê hierdie Hervormer: “Dit is nog ‘n plek wat bewys dat die dode niks
voel nie. Daar is, sê hy, geen plig, geen wetenskap. geen kennis, geen wysheid daar nie.
Salomo sê dat die dode slaap, en glad niks voel nie. Want die dode lê daar, sonder besef
van dae of jare, maar wanneer hulle wakkergemaak word, sal dit vir hulle skyn of hulle
skaars ‘n minuut geslaap het.”—Luther se “Exposition of Solomon’s Booke Called
Ecclesiastes,” bl 152 (ed. 1573, Londen). {GS 621.1}
Nêrens in die Heilige Skrifte lees ons dat die regverdiges hulle loon, of die goddelose
hulle straf by die dood ontvang nie. Die patriarge en profete het nie so ‘n versekering
gehad nie. Christus en Sy apostels het niks daarvan gerep nie. Die Bybel leer duidelik dat
die dode nie onmiddellik hemel-toe gaan nie. Hulle word voorgestel as slapende tot die
opstanding. (1 Thess. 4: 14; Job. 14: 10-12.) In die dag wanneer die silwerdraad afgesny
word, en die goue olie-kan stukkend val — in daardie dag is dit met die gedagtes gedaan.
(Pred. 12: 6.) Salige rus vir die afgematte regverdiges! Tyd, of dit lank of kort is, is vir
hulle soos ‘n oomblik. Hulle slaap; hulle word opgewek deur die basuin van God tot ‘n
heerlike onsterflikheid. “Want die basuin sal weerklink, en die dode sal onverganklik
opgewek word. . . . En wanneer hierdie verganklike met onvergankliklikheid beklee is, en
hierdie sterflike met onsterflikheid beklee is, dan sal vervul word die woord wat
geskrywe is: Die dood is verslind in die oorwinning.” 1 Kor. 15: 52-55. Wanneer hulle
opgewek is uit hulle diepe slaap, hervat hulle hulle gedagtes op die punt waar hulle
opgehou het. {GS 621.2}