Om de Race de Voltooien_

van Satan, wek die bewerkers van die sonde medelyde en bewondering. en op daardie
manier lei hulle steeds ander tot rebellie. Dit was so in Kain se tyd, in Noag se tyd, en in
die tyd van Abraham en Lot, en ook in ons tyd. Dit sal ‘n daad van genade aan die heelal
wees wanneer God uiteindelik die verwerpers van Sy genade vernietig. {GS 615.3}
“Die loon van die sonde is die dood, maar die genadegawe van God is die ewige lewe
in Christus Jesus, onse Here.” Rom. 6: 23. Terwyl die lewe die erfdeel is van die
regverdiges, is die dood die deel van die goddelose. Aan Israel het Moses gesê, “Kyk, ek
het jou vandag voorgehou die lewe en die geluk, en die dood en die ongeluk.” Deut. 30:
15. Die dood waarna verwys word in hierdie skrifture is nie die dood wat oor Adam
uitgespreek is nie, want die hele mensdom deel in die straf om sy oortreding. Dit is die
“tweede dood” wat hier in teenstelling met die ewige lewe genoem word. {GS 615.4}
As gevolg van Adam se sonde het die dood deurgedring tot die ganse mensdom.
Almal tesame gaan na die graf. En deur die voorsiening van die verlossingsplan sal almal
weer uit hulle grafte voortkom. “Daar sal ‘n opstanding wees van die dode, regverdiges
sowel as onregverdiges”; “want soos hulle almal in Adam sterwe, so sal hulle ook almal
in Christus lewendig gemaak word.” Hand. 24: 15; 1 Kor. 15: 22. Maar daar is ‘n verskil
tussen die twee klasse wat sal opstaan. “Daar kom ‘n uur wanneer almal wat in die grafte
is, Sy stem sal hoor en sal uitgaan — die wat goed gedoen het, tot die opstanding van die
lewe, en die wat kwaad gedoen het, tot die opstanding van die veroordeling.” Joh. 5: 28,
29. Diegene wat “waardig geag is” tot die opstanding van die lewe, word genoem “salig
en heilig.” “Oor hulle het die tweede dood geen mag nie.” Openb. 20: 6. Maar diegene
wat nie deur bekering en geloof sulke vergifnis ontvang het nie, sal die straf op hulle
oortreding ontvang—“die loon van die sonde.” Wat tyd en heftigheid betref, sal die straf
verskil — dit sal wees “volgens hulle werke,” maar uiteindelik sal dit eindig in die
tweede dood. Aangesien dit onmoontlik is vir God om die sondaar in sy sondes te red
sonder om in botsing met Sy genade en regverdigheid te kom, ontneem Hy aan die
sondaar daardie lewe wat hy deur sy oortredings verbeur het, en wat hy nie waardig is
nie. ‘n Geïnspireerde skrywer sê, “Nog ‘n klein rukkie en die goddelose sal daar nie wees
nie; ja jy sal ag gee op sy plek, maar hy sal daar nie wees nie.” ‘n Ander een sê, hulle sal
word “asof hulle nooit bestaan het nie.” Ps. 37: 10; Obad. 16. Besoedel met hulle sonde,
sink hulle weg in die ewige vergetelheid. {GS 616.1}
So sal daar ‘n einde gemaak word aan die sonde en aan al die ellende en verwoesting
wat dit veroorsaak het. Die psalmis sê “U het die heidene gedreig, die goddelose laat
omkom, hulle naam uitgedelg vir ewig en altyd. Die vyande het omgekom — puinhope
vir ewig.” Ps. 9:6, 7. In die Openbaring skryf Johannes, waar hy vooruit gesien het na die
ewigheid, van ‘n algemene lofsang sonder een enkele wanklank. Hy het gehoor hoedat
elke skepsel in hemel en op aarde heerlikheid aan God toegebring het. (Openb. 5: 13.)
Dan sal daar nie verlore siele wees om God te laster terwyl hulle in nimmereindigende