Om de Race de Voltooien_

Hoofstuk 3—Geestelike Duisternis
IN sy tweede brief aan die Thessalonicense het die apostel Paulus die groot afval
voorspel wat daar sou kom met die opkoms van die Pousdom. Hy het verklaar dat die dag
van Christus nie sou kom aleer die groot afval gekom het nie: “Want eers moet die afval
kom en die mens van sonde geopenbaar word, die seun van die verderf, die teëstander
wat hom verhef bo elkeen wat God genoem word of voorwerp van aanbidding is, sodat
hy in die tempel van God as God sal sit en voorgee dat hy God is.” 2 Thess. 2: 3, 4. En
wat meer is, die apostel het sy broeders gewaarsku: “Die verborgenheid van die
ongeregtigheid is al aan die werk.” 2 Thess. 2: 7. Selfs in daardie tyd al, het hy gesien
hoedat die dwaalleer die kerk binnesluip wat die weg vir die ontwikkeling van die
Pousdom sou berei. {GS 55.1}
Trapsgewyse, eers stil en sluipend, en dan openlik, namate dit in krag en beheersing
oor die verstand van mense toegeneem het, sou die verborgenheid van ongeregtigheid sy
bedrog en godslasterende werk voortsit. Byna ongemerk het heidense gewoontes die
Christelike kerk binnegekom. Kompromis en gelykvormigheid aan die wêreld is vir ‘n
tyd teengehou deur die vreeslike vervolgings wat die kerk van Paganisme verduur het.
Maar namate die vervolging opgehou het, en die Christelike geloof die paleise van
konings binnegedring het. het die kerk die nederige eenvoud van Christus en Sy apostels
versaak vir die prag en praal van heidense priesters en heersers. In die plek van die dinge
wat God beveel het, is menslike teorieë en oorlewerings aangeneem. Die sogenaamde
bekering van Konstantyn in die begin van die vierde eeu, het groot blydskap verwek; en
die wêreld het, geklee in ‘n vorm van geregtigheid, die kerk binnegestap. Nou het die
verdorwenheid vinnig toegeneem. Paganisme, terwyl dit geskyn het of dit oorwin is, het
oorwinnaar geword; sy gees het die kerk beheers; sy leerstellings, seremonies, en
bygeloof is opgeneem in die geloof en godsdiens van die sogenaamde navolgers van
Christus. {GS 55.2}
Hierdie kompromis tussen Paganisme en die Christelike geloof het die “mens van
sonde” as gevolg gehad, wat volgens die profesie homself as teenstander bokant God sou
verhef. Hierdie reusestelsel van valse godsdiens is ‘n meesterstuk van Satan se mag—‘n
monument aan sy pogings om self die troon te bestyg om die aarde volgens sy wil te
regeer. {GS 56.1}
Satan het eentyd probeer om ‘n kompromis met Christus aan te gaan. In die woestyn
van versoeking het hy na die Seun van God gekom, en nadat hy al die koninkryke van die
wêreld en hulle heerlikheid aan Hom gewys het, het hy aangebied om alles aan Hom oor
te gee as Hy maar net die oppermag van die vors van duisternis sou erken. Christus het
die aanmatigende versoeker bestraf en hom gedwing om weg te gaan. Maar waar Satan