Om de Race de Voltooien_

nie ten voile sy trou aan God versaak nie. Alhoewel hy sy posisie as beskuttende gerub
verlaat het, kon hy weer, as hy gewillig was om tot God terug te keer, die wysheid van
die Skepper te erken, en met tevredenheid sy plek te beklee wat aan hom gegee is in Gods
groot plan, tot sy vorige posisie herstel word. Maar hoogmoed wou hom nie toelaat om
hom te onderwerp nie. Hardnekkig het hy die weg wat hy ingeslaan het, verdedig; hy het
aangevoer dat hy nie bekering nodig het nie, en hy het hom heeltemal oorgegee tot die
groot stryd teen sy Maker. {GS 563.1}
Al die kragte van sy meesterverstand het hy nou ingespan in die werk van bedrog om
die medelyde te verkry van die engele wat onder sy bevel gestaan het. Selfs Christus se
waarskuwings en raadgewings het hy verdraai om sy eie verraderlike planne te bevorder.
Aan diegene wat hom die meeste vertrou het, het Satan homself voorgestel as iemand wat
ten onregte veroordeel is, dat sy posisie nie geag is nie, en dat sy vryheid beperk sou
word. Van ‘n wanvoorstelling van die woorde van Christus, het hy oorgegaan tot
verdraaiing en valsheid, en hy het die Seun van God beskuldig van ‘n plan om hom te
verneder voor die hemelbewoners. Ook het hy probeer om die lojale engele vals te
beskuldig. Almal wat hy nie kon oorhaal en heeltemal aan sy kant bring nie, het hy
beskuldig van onverskilligheid teenoor die belange van die hemelse wesens. Hy het
diegene wat getrou gebly het aan God beskuldig van dieselfde ding waarmee hy besig
was. In ‘n poging om die beskuldiging van Gods onreg teenoor hom te bewys, het hy
hom begewe tot ‘n verkeerde uitleg van die woorde en handelinge van die Skepper. Sy
beleid was om die engele in verwarring te bring met listige argumente aangaande die
planne van God. Die eenvoudige dinge het hy in geheimsinnigheid gehul, en deur listige
verdraaiings het hy twyfel verwek in verband met die duidelikste verklarings van Jehova.
Sy hoë posisie, en sy noue verbinding met die goddelike administrasie het krag aan sy
bewerings gegee, en baie is oorgehaal om met hom saam te staan in sy rebellie teenoor
die gesag van die hemel. {GS 563.2}
In Sy wysheid het God Satan toegelaat om voort te gaan totdat die gees van
ontevredenheid oorgegaan het tot werklike opstand. Dit was nodig om sy planne ten voile
te laat ontwikkel. sodat die ware aard en strekking daarvan deur almal gesien kon word.
As gesalfde gerub was Lucifer baie hoog verhef; die hemelse wesens het hom baie
liefgehad, en sy invloed oor hulle was baie groot. Onder Gods regering het nie alleen die
hemelse wesens gestaan nie, maar ook al die wêrelde wat Hy geskape het; en Satan het
gemeen dat as hy die engele van die hemel in sy opstand kon meevoer, hy dit ook sou
kon oordra na die ander wêrelde. Op behendige wyse het hy sy kant van die saak
voorgestel, en hy het drogredes en valsheid gebruik om sy doel te bereik. Sy mag om te
bedrieg was baie groot, en deur ‘n mantel van valsheid te dra het hy groot voordeel
gewin. Selfs die lojale engele kon nie ten voile sy ware karakter besef of die gevolge van
sy werk vooruit sien nie. {GS 564.1}