Om de Race de Voltooien_

Hoofstuk 27—Ware Bekering Absoluut Nodig
WAAR ookal die woord van God getrou verkondig is, was daar gevolge wat die
goddelike oorsprong daarvan bewys het. Die boodskap van Sy diensknegte het met die
Gees van God gepaard gegaan, en die woord was met krag. Die gewete van sondaars is
wakkergeskud. Die “lig wat elke mens verlig,” het die verborge skuilhoeke van hulle
siele verlig, en die verborge dinge van die duisternis is geopenbaar. Hulle verstand en
hart is deur ‘n diepe oortuiging getref. Hulle is oortuig van sonde, van geregtigheid, en
van die aanstaande oordeel. Hulle het ‘n besef gekry van die geregtigheid van Jehova, en
die gedagte om in hulle sonde en onreinheid voor die Deursoeker van harte te verskyn,
het hulle met verskrikking vervul. In sielsangs het hulle uitgeroep. “Ek, ellendige mens!
Wie sal my verlos van die liggaam van hierdie dood?” Namate die kruis van Golgota met
sy oneindige slagoffer vir die sonde van die mense geopenbaar is, het hulle besef dat niks
behalwe die verdienstes van Christus versoening kon doen vir hulle oortredings nie; dit
alleen kon die mens met God versoen. In geloof en ootmoed het hulle die Lam van God
aangeneem, wat die sonde van die wêreld wegneem. Deur die bloed van Jesus kon hulle
vergifnis verkry vir die sondes van die verlede. {GS 527.1}
Hierdie siele het vrugte voortgebring wat by die bekering gepas het. Hulle het geglo en
Is gedoop, en hulle het opgestaan om in ‘n nuwe lewe te wandel — nuwe skepsels in
Christus Jesus; nie om weer te wandel in hulle vorige sondes nie, maar om deur geloof te
volg in die voetstappe van die Seun van God, om Sy karakter te weerkaats, en om
hulleself te reinig soos Hy rein is. Die dinge wat hulle eers gehaat het, het hulle nou
liefgehad; en die dinge wat hulle eers liefgehad het, het hulle nou gehaat. Die
hoogmoediges en eiegeregtiges het sagmoedig en nederig geword. Die ydeles en
ligsinniges was ernstig en nie langer opdringerig nie. Die onheiliges het eerbiedig
geword, die dronkes nugter, en die losbandiges rein. Die ydel modes van die wêreld is
versaak. Christene het gesoek, nie na die versiering van die uiterlike nie, haarvlegtery en
omhang van goud en aantrek van klere nie; maar na die verborge mens van die hart in die
onverganklike versiering van ‘n sagmoedige en stille gees wat baie kosbaar is voor God.
(1 Petrus 3: 3, 4.) {GS 527.2}
Die opwekkings het selfondersoek en nederigheid as gevolg gehad. Hulle is
gekenmerk deur plegtige, ernstige oproepe aan sondaars, en deur ‘n groot ontferming
teenoor diegene wat deur die bloed van Christus vrygekoop is. Manne en vroue het met
God in die gebed geworstel om die redding van siele. Die vrugte van sulke opwekkings is
gesien in siele wat nie teruggedeins het vir selfverloëning en opoffering nie, maar wat
hulle daarin verbly het dat hulle waardig geag is om smaad en beproewing te ly vir die
saak van Christus. Mense het die verandering in die lewens gesien van diegene wat die