Om de Race de Voltooien_

gebaseer was, en wat die einde van die 2,300 dae geplaas het in die herfs van 1844, staan
onaantasbaar. Die herhaaldelike pogings om nuwe datums vas te stel vir die begin en
einde van die profetiese tydperke, en die onjuiste argumente wat nodig is om sulke
stellings te handhaaf, lei mense nie alleen weg van die teenwoordige waarheid nie, maar
dit bring alle pogings om die profesieë te verklaar in veragting. Hoe meer daar ‘n
bepaalde tyd vasgestel word vir die wederkoms, en hoe meer dit verkondig word, hoe
beter pas dit in die planne van Satan. As die tyd verbygaan, verwek hy bespotting en
veragting teenoor die voorstanders, en op daardie manier bring hy hoon en smaad op die
groot Adventbeweging van 1843 en 1844. Diegene wat volhard in hierdie dwaling sal
eindelik ‘n datum vasstel wat te ver in die toekoms is vir die koms van Christus. Op
hierdie manier sal hulle gelei word om op ‘n valse veiligheid te vertrou, en baie sal eers
wakkerskrik wanneer dit te laat is. {GS 522.1}
Die geskiedenis van Israel vanouds is ‘n treffende voorbeeld van wat die Adventiste in
die verlede deurgemaak het. In die Adventbeweging het die Here Sy volk gelei, net soos
Hy Israel uit Egipte gelei het. Hulle geloof is deur ‘n bittere teleurstelling getoets net soos
die van die Hebreërs by die Skelf See. As hulle nog vertrou het op die hand wat hulle in
die verlede gelei het, sou hulle die redding van God gesien het. As almal saamgewerk het
in 1844, die derde engel se boodskap aangeneem en verkondig het in die krag van die
Heilige Gees, sou die Here op magtige wyse deur hulle gewerk het. ‘n Stroom van lig sou
op die wêreld geskyn het. Die bewoners van die aarde sou jare reeds gewaarsku gewees
het, die werk sou voltooi gewees het, en Christus sou gekom het om Sy volk te
verlos. {GS 523.1}
Dit was nie Gods wil dat Israel vir veertig jaar in die woestyn moes rondswerf nie; Hy
wou hulle reguit na Kanaan gelei het, en hulle daar gevestig het as ‘n heilige, en
gelukkige volk; maar “deur ongeloof kon hulle nie ingaan nie.” Heb. 3: 19. Weens hulle
afval het hulle in die woestyn omgekom, en ander is opgerig om die Beloofde Land binne
te gaan. Net so ook was dit nie die wil van God dat die koms van Christus solank
uitgestel sou word nie, en dat Sy volk vir soveel jare in hierdie wêreld van sonde en
ellende moet woon nie; maar ongeloof het hulle afgeskei van God. Waar hulle geweier
het om die werk te doen wat Hy aan hulle gegee het, is ander opgewek om die boodskap
te verkondig. In genade aan die wêreld, stel Jesus Sy koms uit, sodat sondaars ‘n
geleentheid kan kry om die waarskuwing te hoor en om in Hom skuiling te vind voordat
die grimmigheid van God uitgestort word. {GS 523.2}
Nou, net soos in vorige eeue, sal die verkondiging van die waarheid wat die sondes en
dwalings van die tye bestraf, teenstand uitlok. “Elkeen wat kwaaddoen, haat die lig en
kom nie na die lig nie, dat sy werke nie bestraf kan word nie.” Joh. 3: 20. Waar mense
sien dat hulle nie hulle stelling met die Skrifte kan verdedig nie, probeer hulle om ten alle
koste hulle posisie te handhaaf, en met ‘n kwaadwillige gees val hulle die karakter en