Om de Race de Voltooien_

harde waarhede verkondig; diegene wat nie vrees om algemene sondes te bestraf nie. Die
rede waarom Hy nie meer dikwels geleerde en vooraanstaande manne kies om die leiding
te neem in hervormingsbewegings nie, is omdat hulle op hulle kerkleer, teorieë, en
teologiese stelsels vertrou, en nie behoefte voel aan die onderrig van God nie. Alleen
diegene wat ‘n persoonlike verbinding het met die Bron van alle wysheid kan die Skrifte
verstaan en verklaar. Manne wat maar min van die geleerdheid van die skole het, word
soms geroep om die waarheid te verkondig, nie omdat hulle ongeleerd is nie, maar omdat
hulle nie te volleerd is om deur God onderrig te word nie. Hulle leer in die skool van
Christus, en hulle nederigheid en gehoorsaamheid maak hulle groot. Deur die kennis van
Sy waarheid aan hulle te gee, gee God aan hulle groot eer vergeleke waarmee aardse eer
en menslike grootheid onbeduidend is. {GS 521.1}
Die meerderheid van die Adventiste het die waarhede aangaande die heiligdom en die
wet van God verwerp, en ook baie van hulle het hulle geloof in die Adventbeweging
versaak en die onjuiste en teenstrydige verklarings van die profesieë in verband darmee
aangeneem. Sommige het selfs die dwaling begaan om herhaaldelik ‘n bepaalde datum
vas te stel vir die koms van Christus. Die lig wat nou op die onderwerp van die heiligdom
geskyn het, sou hulle oortuig het dat geen profetiese tydperk tot by die wederkoms van
Christus strek nie, en dat die juiste tyd vir hierdie gebeurtenis nie voorspel is nie; maar,
deur hulle van die lig af te wend, het hulle keer op keer tye vasgestel vir die wederkoms
van die Here, en elke keer is hulle teleurgestel. {GS 521.2}
Toe die gemeente van Thessalonika verkeerde sienswyses aangeneem het aangaande
die wederkoms van Christus, het die apostel Paulus hulle aangeraai om hulle hoop en
verwagting noukeurig te toets aan die woord van God. Hy het profesieë aangehaal wat
gebeurtenisse openbaar het wat sou plaasvind voor die koms van Christus, en hy het hulle
daarop gewys dat daar geen grond bestaan het om die koms van die Here in hulle tyd te
verwag nie. “Laat niemand julle op enige manier mislei nie,” het hy hulle gewaarsku. (2
Thess. 2: 3.) As hulle dinge sou verwag wat nie deur die Skrifte gestaaf word nie, sou
hulle ‘n verkeerde weg inslaan; teleurstelling sou hulle blootstel aan die bespotting van
ongelowiges, en hulle sou gevaar loop om tot wanhoop te verval, en om die waarhede te
betwyfel wat nodig is vir hulle saligheid. Die apostel se vermaning aan die
Thessalonicense bevat ‘n belangrike les vir diegene wat in die laaste dae lewe. Baie
Adventiste het gevoel dat hulle nie ywerig kan wees in die werk van voorbereiding as
hulle nie ‘n bepaalde dag kan vasstel vir die koms van die Here nie. Maar waar hulle
hoop van tyd tot tyd opgewek word om maar net weer teleurgestel te word, sou hulle
geloof so ‘n skok kry dat dit vir hulle byna onmoontlik sou wees om onder die indruk te
kom van die groot profetiese waarhede. {GS 521.3}
Die verkondiging van ‘n bepaalde tyd vir die oordeel, soos in die eerste boodskap, is
deur God beveel. Die berekening van die profetiese tydperke waarop daardie boodskap