Om de Race de Voltooien_

Die spesiale kentrek van die dier, en dus ook van sy beeld, is die oortreding van Gods
gebooie. Van die “ander horing”— die pousdom — sê Daniël, “Hy sal probeer om tye en
wet te -verander.” Dan. 7: 25. Paulus noem hierdie selfde mag die “mens van sonde,” wat
hom sou verhef bokant God. Die een profesie vul die ander aan. Alleen deur Gods wet te
verander Tson die pousdom homself bokant God verhef; wie ook al die wet wat so
verander is, willens en wetens hou, sou die allerhoogste eer bewys aan die mag deur wie
die verandering gemaak is. So ‘n daad van gehoorsaamheid aan pouslike wette sou ‘n
teken van trou wees aan die Pous, pleks van aan God. {GS 509.1}
Die pousdom het probeer om Gods wet te verander. Die tweede gebod, wat die
aanbidding van beelde verbied, is uit die wet weggelaat, en die vierde gebod is verander
om die viering van die eerste, pleks van die sewende, dag as Sabbat te magtig. As rede
waarom die tweede gebod weggelaat is, voer die pousgesindes aan dat die gebod onnodig
is omdat dit in die eerste gebod opgeneem is, en dat hulle die wet weergee presies net
soos God wil he dat ons dit moet verstaan. Hulle sê dat dit dus nie die verandering is wat
deur die profeet voorspel is nie. Daar is sprake van ‘n moedswillige, voorbedagte
verandering: “Hy sal probeer om tye en wet te verander.” Die verandering in die vierde
gebod vervul die profesie op treffende wyse. Die enigste gesag wat vir hierdie
verandering aangevoer is, is die van die kerk. Hier stel die pouslike mag hom openlik
bokant God. {GS 509.2}
Terwyl die aanbidders van God spesiaal gekenmerk is deur hulle agting vir die vierde
gebod, aangesien dit die teken is van Gods skeppingskrag, en ook die bewys bevat van Sy
aanspraak op die eerbewys en hulde van die mens, word die aanbidders van die dier
gekenmerk deur hulle pogings om die Skepper se gedenkteken te vernietig en die
instelling van Rome te verhef. Dit was ten opsigte van Sondagviering dat die pousdom
die eerste maal sy vermetele aansprake beklemtoon het (Sien Aanhangsel); en dit was om
Sondagviering as “die dag van die Here” verpligtend te maak dat hy die eerste keer sy
toevlug geneem het tot die mag van die staat. Maar die Bybel wys die sewende dag aan,
en nie die eerste nie, as die Dag van die Here. Christus het gesê, “Die Seun van die mens
[is] Here ook van die Sabbat.” Die vierde gebod lui, “Die sewende dag is die Sabbat van
die Here jou God.” En die Here noem daardie dag deur die profeet Jesaja, “My heilige
dag.” Markus 2: 28; Exod. 20: 10; Jes.58: 13. {GS 509.3}
Die bewering wat so dikwels gemaak word, naamlik dat Christus die Sabbat verander
het, is deur Sy eie woorde geloënstraf. In Sy bergpredikasie het Hy gesê: “Moenie dink
dat Ek gekom het om die Wet of die Profete te ontbind nie. Ek het nie gekom om te
ontbind nie, maar om te vervul. Want voorwaar Ek sê vir julle, totdat die hemel en die
aarde verbygaan, sal nie een jota of een titteltjie van die wet ooit verbygaan totdat alles
gebeur het nie. Elkeen dus wat een van die minste van hierdie gebooie breek en die
mense so leer, sal die minste genoem word in die koninkryk van die hemele; maar elkeen