Om de Race de Voltooien_

Hoofstuk 25—Die Tien Gebooie
“EN die tempel van God het oopgegaan in die hemel, en Sy verbondsark is gesien in
Sy tempel.” Openb. 11: 19. Die verbondsark van God is in die Allerheiligste plek,
naamlik die tweede afdeling van die heiligdom. In die bediening van die aardse
heiligdom, “Wat ‘n afbeeldsel en skaduwee van die hemelse dinge bedien,” was hierdie
afdeling slegs op die groot versoendag geopen, vir die reiniging van die heiligdom. Die
aankondiging dus, dat die tempel van God in die hemel geopen is, en dat Sy verbondsark
gesien is, wys op die opening van die Allerheiligste plek van die hemelse heiligdom in
1844, toe Christus daar ingegaan het om die slotwerk van die versoening te doen.
Diegene wat deur geloof hulle Hoëpriester gevolg het toe Hy Sy bediening in die
Allerheiligste plek begin het, het die verbondsark gesien. Namate hulle die onderwerp
van die heiligdom ondersoek het, het hulle die verandering van die Heiland se bediening
verstaan, en hulle het gesien dat Hy nou besig was voor die ark van God, en Sy bloed vir
sondaars gepleit het. {GS 495.1}
Die ark in die aardse tabernakel het die twee kliptafels bevat waarop die gebooie van
Gods wet geskryf is. Die ark was slegs ‘n bêreplek vir die kliptafels van die wet, en die
aanwesigheid van die goddelike gebooie daarin het dit heilig gemaak. Toe die tempel van
God in die hemel geopen is, is Sy verbondsark gesien. In die Allerheiligste plek van die
hemelse heiligdom was die bêreplek van die goddelike wet — die wet deur God Self
afgekondig te midde van die donders op Sinai, en wat Hy met Sy eie vinger op die
kliptafels geskryf het. {GS 496.1}
Die wet van God in die hemelse heiligdom is die groot oorspronklike waarvan die
gebooie op die kliptafels, soos deur Moses in die Pentateug geskryf is, ‘n troue afskrif
was. Diegene wat hierdie punt verstaan het, is dus daartoe gebring om die heilige
onveranderlike aard van die goddelike wet te sien. Soos nooit tevore nie het hulle die
krag van die Heiland se woorde verstaan, “Totdat die hemel en die aarde verbygaan, sal
nie een jota of een titteltjie van die wet ooit verbygaan” nie. Matt. 5: 18. Die wet van
God, daar dit ‘n openbaring van Sy wil, ‘n afskrif van Sy karakter is, is ewigdurend, soos
‘n getroue getuie in die hemel. Nie een gebod is afgeskaf nie; nie een jota of titteltjie is
verander nie. Die Psalmis sê: “Vir ewig, O Here, staan U woord vas in die hemele.” “Al
Sy bevele is betroubaar. Vasgestel is hulle vir altyd, vir ewig.” Ps. 119: 89; 111: 7,
8. {GS 496.2}
In die hart van die Dekaloog is die vierde gebod soos dit oorspronklik afgekondig is:
“Dink aan die Sabbatdag dat jy dit heilig. Ses dae moet jy arbei en al jou werk doen;
maar die sewende dag is die Sabbat van die Here jou God; dan mag jy geen werk doen
nie — jy of jou seun of jou dogter, of jou dienskneg of jou diensmaagd, of jou vee, of jou