Om de Race de Voltooien_

Hoofstuk 24—Die Allerheiligste Plek
DIE onderwerp van die heiligdom was die sleutel wat die geheim van die teleurstelling
van 1844 ontsluit het. Dit het ‘n hele stelsel van waarheid geopenbaar, samehangend en
eenstemmig, wat gewys het dat Gods hand die groot Adventbeweging gelei het, en dit het
teenwoordige pligte geopenbaar namate dit die posisie en werk van Sy volk aan die lig
gebring het. Net soos die dissipels van Jesus, na hulle vreeslike nag van angs en
teleurstelling, bly was toe hulle hulle Here weer gesien het, het diegene hulle ook nou
verbly wat in geloof uitgesien het na Sy “tweede koms. Hulle het verwag dat Hy in
heerlikheid sou kom om Sy diensknegte te beloon. Toe hulle hoop teleurgestel is, het
hulle Jesus uit die oog verloor, en soos Maria by die graf het hulle uitgeroep, “Hulle het
die Here . . . weggeneem, en ons weet nie waar hulle Hom neergelê het nie.” Maar nou
het hulle Hom in die Allerheiligste plek weer gesien as hulle medelydende Hoëpriester,
wat eerlank as hulle Koning sal verskyn om hulle te verlos. Lig uit die heiligdom het die
verlede verlig, en ook die hede en die toekoms. Hulle het geweet dat God hulle deur Sy
onfeilbare voorsienigheid gelei het. Hoewel hulle, soos die eerste dissipels, die boodskap
wat hulle verkondig het nie verstaan het nie, was dit nogtans in alle opsigte juis. In die
verkondiging van die boodskap het hulle Gods doel vervul, en hulle werk in die Here was
nie tevergeefs nie. Met die wedergeboorte tot ‘n lewende hoop, het hulle hulle verheug
met ‘n onuitspreeklike vreugde. {GS 483.1}
Beide die profesie van Daniel 8: 14, “Twee duisend drie honderd aande en mores, dan
sal die heiligdom in sy regte staat herstel word,” en die eerste engel se boodskap, “Vrees
God en gee Hom heerlikheid, want die uur van Sy oordeel het gekom,” het gewys op
Christus se bediening in die Allerheiligste plek, naamlik die ondersoekende oordeel, en
nie op die koms van Christus vir die verlossing van Sy volk en die vernietiging van die
goddelose nie. Die fout is begaan, nie in die berekening van die profetiese tydperke nie,
maar in verband met die gebeurtenis wat moes plaasvind aan die einde van die 2,300 dae.
As gevolg van hierdie fout het die gelowiges teleurstelling ondervind, maar tog is alles
wat deur die profesie voorspel is en alles wat hulle volgens die Skrifte verwag het,
vervul. Op daardie seltde tyd toe hulle die mislukking van hulle hoop betreur het, het die
gebeurtenis plaasgevind wat deur die boodskap voorspel is, en wat moes vervul word
voordat die Here kon kom om Sy diensknegte te beloon. {GS 484.1}
Christus het gekom, nie na die aarde soos hulle verwag het nie, maar soos deur die
sinnebeeld voorafgeskadu is, na die Allerheiligste plek van die tempel van God in die
hemel. Daniel stel Hom voor as komende tot die Oue van Dae: “Ek het gesien in die
naggesigte, en kyk, met die wolke van die hemel het Een gekom, soos die Seun van ‘n
Mens, en Hy het gekom [nie na die aarde toe nie, maar] tot by die Oue van dae, en hulle
het Hom nader gebring voor Hom.” Dan. 7: 13. {GS 484.2}