Om de Race de Voltooien_

sou gestaan het as die Here gekom het — of hulle sou uitgeroep het, ,Kyk, dit is onse
God op wie ons gewag het,’ of tot die berge en rotse sou geroep het, val op ons en bedek
ons vir die aangesig van Hom wat op die troon sit en van die toorn van die Lam. Op
hierdie manier het God Sy volk soos een man op die proef gestel, hulle geloof beproef, en
gesien of hulle in die uur van beproewing die posisie sou verlaat waarin Hy hulle gebring
het, en of hulle hierdie wêreld sou opgee en met voile vertroue op die woord van God sou
steun.”—“The Advent Herald and Signs of the Times Reporter,” Deel VIII, No. 14 (13
Nov. 1844.) {GS 463.1}
Die gevoelens van diegene wat steeds geglo het dat God hulle in die verlede gelei het,
word uitgedruk in die woorde van William Miller: “As ek weer my lewe van voor af kon
begin, met dieselfde getuienis as wat ek gehad het, sou ek, om eerlik te wees met God en
die mens, weer gehandel het net soos ek gehandel het.” “Ek hoop dat ek my klere gewas
het van die bloed van siele. Ek voel, dat ek, sover as dit in my mag was, myself verskoon
het van alle skuld in hulle veroordeling.” “Alhoewel ek al tweemaal teleurgestel is,” het
hierdie man van God geskryf, “is ek nog nie moedeloos nie. . . . My hoop in die koms van
Christus is nog net so sterk as ooit. Ek het slegs gedoen wat ek na jare van ernstige
oorpeinsing gevoel het dat dit my plig was om te doen. As ek ‘n fout begaan het, was dit
aan die kant van liefde, liefde vir my medemens, en ‘n oortuiging van my plig teenoor
God.” “Een ding weet ek, ek het niks gepreek wat ek nie geglo het nie; en God was met
my; Sy krag is in my werk geopenbaar, en daar is veel goeds gedoen.” “Baie duisende is,
sover as die mens kan sien, daartoe beweeg om die Skrifte te ondersoek deur die
prediking van die tyd; en hulle is as gevolg daarvan deur geloof en besprinkeling van die
bloed van Christus met God versoen.”— Bliss, “Memoirs oj Wm. Miller,” bis. 256, 255,
277, 280, 281.“Ek het nooit na die guns van die hovaardiges gesoek nie, of gesidder
wanneer die wêreld gefrons het nie. Ek sal nie nou hulle guns koop nie, en ook sal ek nie
die perke van plig oorskry om hulle haat uit te lok nie. Ek sal hulle nooit vra om my lewe
te spaar nie, maar ook nie vrees nie, hoop ek, om dit op te offer as God in Sy
voorsienigheid so beskik nie.” —White, J., “Life oj Wm. Miller,” bl. 315. {GS 463.2}
Die Here het nie Sy volk verlaat nie; Sy Gees het steeds by diegene gebly wat nie
onverskillig die lig verwerp het wat hulle ontvang het, en die Adventbeweging veroordeel
het nie. In die brief aan die Hebreërs is daar woorde van bemoediging en waarskuwing
vir die beproefdes en wagtendes in hierdie krisis: “Werp dan julle vrymoedigheid, wat ‘n
groot beloning het, nie weg nie. Want julle het lydsaamheid nodig, om, nadat julle die wil
van God gedoen het, die belofte te verkry. Want nog ‘n klein tydjie en Hy wat kom, sal
kom en nie versuim nie. Maar die regverdige sal uit die geloof lewe; en as hy hom onttrek
het My siel geen welbehae in hom nie. Maar by ons is daar geen onttrekking tot verderf
nie, maar geloof tot behoudenis van die siel.” Heb. 10: 35-39. {GS 464.1}