Om de Race de Voltooien_

te ontmoet — dit was die groot werk waarmee beangste siele hulle besig gehou het. Daar
was volharding in die gebed, en ‘n onvoorwaardelike toewyding aan God. {GS 457.2}
In ‘n beskrywing van hierdie werk het Miller gesê: “Daar is geen uitbundige vreugde;
dit het geskyn of dit onderdruk is vir die toekoms as ‘t ware, wanneer die ganse hemel en
aarde saam sal juig met onuitspreeklike vreugde en heerlikheid. Daar is geen geskree nie:
dit ook, is gereserveer vir die geskree uit die hemel. Die singers het geswyg: hulle wag
om aan te sluit by engeleskare, die hemelse koor. . . . Daar is geen botsing van gevoelens
nie: almal is een van hart en sin.”— Bliss, “Mevioirs oj Wm. Miller,” bls. 270, 271. {GS
458.1}
Nog iemand wat aan die beweging deelgeneem het, getuig: “Orals het dit die ernstigste
ondersoek van die hart en verootmoediging van die siel voor die God van die hoë hemel
as gevolg gehad. Dit het ‘n afskeiding van die dinge van hierdie wêreld as gevolg gehad,
‘n genesing van alle twis en vyandigheid, belydenis van foute, ‘n verbryseling van die
hart voor God, en boetvaardige smekings om vergifnis en aanneming. Dit het
selfverfoeiing en ‘n vernedering van die siel as gevolg gehad soos nog nooit gesien is nie.
Soos God, deur Joël beveel het tydens die koms van die groot dag van God, het dit die
skeuring van harte en nie van klere nie veroorsaak, en ‘n bekering tot die Here met vas en
geween en droefheid. Soos God deur Sagaria gesê het, is die gees van genade en smeking
op Sy kinders uitgestort; hulle het na Hom opgesien wie hulle deurboor het; daar was
groot droefheid in die land, . . . en diegene wat die Here verwag het, het hulle siele voor
Hom verootmoedig.”— Bliss, in “The Advent Shield and Review,” Deel I, bl. 271 (Jan.
1845) {GS 458.2}
Van al die godsdienstige bewegings sedert die dae van die apostels, was daar nie een
wat so vry was van menslike onvolmaaktheid en Sataniese bedrog as die van die herfs
van 1844 nie. Selfs nou, na verloop van baie jare, voel almal wat aan daardie beweging
deelgeneem het, en wat pal gestaan het op die platform van waarheid, nog die heilige
invloed van daardie geseënde werk, en hulle getuig dat dit van God was. {GS 458.3}
Toe daar geroep is, “Daar kom die bruidegom; gaan uit hom tegemoet!” het diegene
wat gewag het, opgestaan “en hulle lampe reggemaak”; hulle het die woord van God met
‘n ywer en belangstelling ondersoek soos nooit tevore geken is nie. Engele is van die
hemel gestuur om diegene wat ontmoedig was, op te wek, en hulle te berei om die
boodskap te ontvang. Die werk hiet nie in menslike wysheid en geleerdheid geskied nie,
maar in die krag van God. Dit was nie diegene met groot talente nie, maar die nederiges
en toegewydes wat eerste was om die oproep te gehoorsaam. Plaasboere het hulle
gesaaides op die lande laat staan, wertuigkundes het hulle gereedskap neergesit en met
trane en blydskap uitgegaan om die boodskap te verkondig. Diegene wat eers leiers in die
saak was, was die laaste om by hierdie beweging aan te sluit. Oor die algemeen het die
kerke hulle deure vir hierdie boodskap gesluit, en ‘n hele aantal van die wat dit