Om de Race de Voltooien_

Op hierdie wyse het Satan getrag om die werk van God teen te werk en te vernietig.
Die volk was diep ontroer deur die Adventboodskap; duisende sondaars het tot bekering
gekom, en selfs in die talmtyd het getroue manne hulle aan die taak gewy om die
waarheid te verkondig. Die vors van duisternis het sy onderdane verloor; en ten einde die
saak van God te smaad, het hy getrag om die skyngelowiges te bedrieg en hulle tot
uiterste standpunte te dryf. Toe het sy werktuie klaargestaan om elke dwaling, elke
mislukking, elke onbetaamlike daad, aan te gryp en aan die volk voor te stel in ‘n
verkeerde lig, ten einde die Adventiste en hulle geloof haatlik te maak. Hoe groter die
aantal dus wat hy kon beweeg tot ‘n skyngeloof in die tweede koms, terwyl sy krag hulle
harte beheers het, hoe groter voordeel sou hy trek deur op hulle te wys as
verteenwoordigers van die hele liggaam van gelowiges. {GS 452.2}
Satan is “‘n aanklaer van die broeders,” en dit is sy gees wat mense besiel om op die
loer te lê vir die foute en gebreke van die kinders van die Here en dit aan die wêreld voor
te hou, terwyl daar geswyg word oor hulle goeie dade. Hy is altyd baie bedrywig wanneer
God vir die redding van siele werk. Wanneer die seuns van God kom om hulle voor die
Here te stel, sluit Satan hom ook by hulle aan. By elke opwekking staan hy gereed om
ook diegene in te bring wat onbekeerd en verstandelik ongebalanseerd is. Wanneer sulke
mense ‘n paar punte van die waarheid aangeneem het en aangesluit het by die gelowiges,
werk hy deur hulle om teorieë in te bring wat die onbedagsames sal bedrieg. Dis geen
bewys dat iemand ‘n opregte Christen is as hy ook onder die kinders van God is, en selfs
kerk-toe kom en deelneem aan die Avondmaal van die Here nie. Satan is dikwels
teenwoordig op die plegtigste oomblikke, in die gedaante van diegene wat hy as sy
werktuie kan gebruik. {GS 452.3}
Die vors van duisternis bestry elke duim van die pad waarlangs Gods volk reis na die
hemelse stad. In die hele geskiedenis van die kerk, was daar nog geen reformasie sonder
ernstige struikelblokke nie. Dit was so in die tyd van Paulus. Orals waar die apostel ‘n
gemeente gestig het, was daar altyd diegene wat voorgegee het om die geloof aan te
neem, maar wat ketterye verkondig het, wat, as hulle aangeneem sou gewees het, die
liefde vir die waarheid uiteindelik sou verdring het. Ook Luther moes baie moeilikhede
en suur verduur van die kant van dweepsugtige persone wat voorgegee het dat God
regstreeks deur hulle gespreek het, en wat sodoende hulle eie idees en opinies voorgehou
het bokant die getuienis van die Skrifte. Vele wat ‘n gebrek aan geloof en ondervinding
maar ‘n sekere mate van selfvoldaanheid gehad het, en wat daarvan gehou het om ‘n
nuwe iets te hoor en te vertel is bedrieg deur die aanmatiging van die nuwe leraars, en
hulle het aangesluit by die werktuie van Satan om af te breek wat God Luther beweeg het
om op te bou. En die Wesleys en ander wat die wêreld geseën het deur hulle invloed, het
op elke stap met die liste van Satan te doen gehad, wat dweepsugtige, ongebalanseerde,
en onheilige mense tot alle vorms van fanatisme gedryf het. {GS 453.1}