Om de Race de Voltooien_

uitgegaan het. In hierdie gelykenis, net soos in dié van Matt. 24, word daar twee klasse
voorgestel. Almal het hulle Lampe geneem, die Bybel, en by die lig daarvan het hulle
uitgegaan om die bruidegom te ontmoet. Terwyl die wat dwaas was hulle lampe geneem
het en geen olie saam met hulle geneem het nie, het die verstandige meisies olie in hulle
kanne met hulle lampe geneem. Laasgenoemde klas het die genade van God ontvang, die
veranderende, verligtende krag van die Heilige Gees, wat Sy woord ‘n lamp vir onse voet
en ‘n lig vir onse pad maak. In die vrees van die Here het hulle die Skrifte ondersoek om
die waarheid te leer, en hulle het ernstig gestrewe na reinheid van hart en lewe. Hulle het
‘n persoonlike geestelike lewe gehad, ‘n geloof in God en Sy woord, wat nie vernietig
kon word deur teleurstelling of uitstel nie. Ander weer, het hulle lampe geneem maar
geen olie in hulle kanne nie. Hulle het sommer op die aandrang van die oomblik
gehandel. Hulle is bang gemaak deur die plegtige boodskap, en hulle het staatgemaak op
die geloof van hulle broeders, tevredegestel met die flikkerende liggie van goeie emosies
sonder ‘n deeglike begrip van die waarheid, of ‘n opregte genadewerk in hulle harte.
Hierdie mense het uitgegaan om die Here te ontmoet, vol hoop in die vooruitsig van
onmiddellike beloning; maar hulle was nie bereid vir talming en teleurstelling nie. Toe
die beproewings kom, het hulle geloof gefaal, en hulle ligte het verdof. {GS 451.1}
“Terwyl die bruidegom talm om te kom, het almal vaak geword en aan die slaap
geraak.” Die talming van die bruidegom word voorgestel deur die tyd wat verloop het
van die tyd wat die Here verwag is, die teleurstelling en die skynbare vertraging.
Gedurende hierdie tyd van onsekerheid het die belangstelling van die oppervlakkiges en
halfhartiges begin kwyn en hulle pogings het verslap; maar diegene wie se geloof op ‘n
persoonlike kennis van die Bybel berus het, het ‘n rots onder hulle voete gehad, wat nie
deur die bare van teleurstelling kon weggevoer word nie. “Almal het vaak geword en aan
die slaap geraak.” Die een klas in onverskilligheid en versaking van hulle geloof; die
ander klas geduldig wagtende op heldere lig. En tog ,in die nag van beproewing, het dit
geskyn of laasgenoemdes, in ‘n sekere mate, hulle ywer en toewyding kwytgeraak het.
Die halfhartiges en oppervlakkiges kon nie langer leun op die geloof van hulle broeders
nie. Elkeen moet in sy eie geloof staan of val. {GS 451.2}
Omtrent hierdie tyd, het fanatisme sy verskyning gemaak. Sommige van diegene wat
voorgegee het om ywerige gelowiges te wees van die boodskap, het die woord van God
verwerp, as die een onfeilbare gids, en voorgewende dat hulle deur die Gees gelei is, het
hulle hulleself oorgegee aan die beheersing van hulle eie gevoelens, indrukke, en
verbeelding. Sommige het ‘n blinde en bekrompe ywer aan die dag gelê, en alle ander
veroordeel wat nie met hulle saamgestem het nie. Hulle dweepsugtige idees en
handelwyse is nie deur die groot liggaam van Adventiste met goedkeuring bejeën nie;
maar hulle was nogtans oorsaak dat die saak van die waarheid versmaad is. {GS 452.1}