Om de Race de Voltooien_

Hoofstuk 22—Profesiee Vervul
TOE die tyd vir die verwagte koms van die Here verbygegaan het in die lente van
1844, is diegene wat in geloof uitgesien het na Sy koms vir ‘n tyd in twyfel en
onsekerheid gelaat. Terwyl die wêreld hulle beskou het as mense wat ‘n groot dwaling
gekoester het en nou volkome verslaan was, was die bron van hulle vertroosting nog die
woord van God. Baie van hulle het aangehou om die Skrifte te ondersoek, opnuut die
bewyse van hulle geloof na te gaan, en sorgvuldig die profesieë te bestudeer om verdere
lig. Die Bybelse bewyse ter stawing van hulle posisie het duidelik en beslissend geskyn.
Onmiskenbare tekens het daarop gewys dat die koms van Christus naby was. Die spesiale
seen van die Here, sowel in die bekering van sondaars as in die geestelike opwekking van
Christene, het getuig dat die boodskap van die Hemel was. En hoewel die gelowiges nie
hulle teleurstelling kon verklaar nie, het hulle oortuig gevoel dat God hulle tot dusver
gelei het. {GS 447.1}
Ingevleg saam met die profesieë wat hulle beskou het as van toepassing op die tweede
koms, was daar onderrig wat veral betrekking gehad het op hulle toestand van
onsekerheid en afwagting, wat hulle aangemoedig het om geduldig in geloof te wag
totdat wat nou vir hulle onverstaanbaar was met verloop van tyd verduidelik sou
word. {GS 448.1}
Onder hierdie profesieë was die van Habakuk 2: 1-4: “Op my wagtoring wil ek gaan
staan, en op ‘n skansmuur wil ek my stel om uit te kyk en te verneem wat Hy met my sal
spreek, en wat ek op my klagte moet antwoord. Toe antwoord die Here my en sê: Skryf
die gesig op en graveer dit op tafels, sodat hulle al lopende dit kan lees. Want die gesig
sal nog duur tot die vasgestelde tyd; maar dit spoed na die einde en sal nie teleurstel nie.
As dit mag vertoef, wag dan daarop; want alte seker sal dit kom en nie versuim nie. Kyk,
sy siel is opgeblase in hom en nie reg nie. Maar die regverdige, deur sy geloof sal hy
lewe.” So vroeg reeds as 1842 het die bevel wat in hierdie profesie gegee is: “Skryf die
gesig op en graveer dit op tafels, sodat hulle al lopende dit kan lees,” Charles Fitch
daartoe gebring om ‘n profetiese kaart te maak om die gesigte van Daniel en Openbaring
te illustreer. Die publikasie van hierdie kaart is beskou as ‘n vervulling van die bevel wat
aan Habakuk gegee is. Maar niemand het destyds opgemerk dat ‘n skynbare vertraging in
die vervulling van die profesie —‘n talmtyd — in dieselfde profesie voorgekom het nie.
Na die teleurstelling het die volgende skriftuur baie duidelik geword: “Want die gesig sal
nog duur tot op die vasgestelde tyd: maar dit spoed na die einde en sal nie teleurstel nie.
As dit mag vertoef, wag daarop; want alte seker sal dit kom en nie versuim nie. . . . Maar
die regverdige, deur sy geloof sal hy lewe.” {GS 448.2}