Om de Race de Voltooien_

te aap en hulle vriendskap te soek. “Maar jy het vertrou op jou skoonheid en gehoereer
van wee jou naam.” {GS 436.3}
Baie van die Protestantse kerke volg die voorbeeld van Rome deur sondige
verbintenisse met die “konings van die aarde” aan te gaan—naamlik die staatskerke deur
hulle verhouding tot aardse regerings; en ander genootskappe, deur die guns van die
wêreld te soek. En die benaming “Babilon”— verwarring — kan met reg toegepas word
op hierdie liggame wat almal voorgee om hulle leer uit die Bybel te put, maar wat
nogtans in ontelbare sektes verdeel is met wyduiteenlopende geloofsbelydenisse en
teorieë. {GS 437.1}
Behalwe ‘n sondige verbintenis met die wêreld, vertoon die kerke wat van Rome
afgeskei het nog ander van sy karaktertrekke. {GS 437.2}
In ‘n sekere Rooms-Katolieke boek word die argument aangevoer “dat as die Kerk van
Rome ooit skuldig was aan afgodediens
deur die aanbidding van die heiliges, haar dogter, die kerk van Engeland ook skuldig is
aan dieselfde sonde, wat tien kerke aan die Moeder Maria wy teen een aan Christus.”—
Dr. Challoner, “The Catholic Christian Instructed,” Voorwoord, bis. 21, 22 (ed.
1897) {GS 438.3}
En Dr. Hopkins, in sy werk, “A Treatise on the Millennium,” verklaar: “Daar is geen
rede om aan te neem dat die antichristelike gees en praktyke beperk is alleen tot die kerk
wat vandag as die Kerk van Rome bekend is nie. Die Protestantse kerke het net soveel
van die antichris in hulle, en hulle is nog lank nie hervorm . . . van die verderflikhede en
booshede nie.”—Hopkins, Samuel “Works;’ Deel II, bl. 328 (ed. 1854). {GS 438.1}
In verband met die afskeiding van die Presbiteriaanse Kerk van Rome, skryf Dr.
Guthrie: “Driehonderd jaar gelede het ons kerk, met ‘n ope Bybel op sy vaandel asook
hierdie leuse, ,Ondersoek die Skrifte,’ by die poorte van Rome uitgestap.” En dan vra hy
hierdie betekenisvolle vraag, “Het onsheeltemaluit Babilon uitgekom?”— Guthrie, John,
“The Gospel in Ezekiel,” bl. 237 (Edinburg ed. 1857). {GS 438.2}
“Die Kerk van Engeland,” sê Spurgeon, “skyn deurtrokke te wees van
sakramentarianisme; maar die afgeskeidenes skyn net so deurspek te wees met filosofiese
ongeloof. Diegene van wie ons beter dinge verwag het, verwerp die grondwaarhede van
die geloof, een vir een. Ek glo dat die hart van Engeland deur en deur ondermyn is met ‘n
vervloekte ongeloof wat die kansel nog durf bestyg en homself Christelik noem.” {GS
438.3}
Wat is die oorsprong van die groot afval? Hoe het die kerk in die eerste plek afgewyk
van die eenvoud van die evangelie? Deur gelykvormigheid aan heidense praktyke om die
aanname van die Christelike geloof deur die heidene te vergemaklik. Selfs in sy tyd het