Om de Race de Voltooien_

net onheil oor hulle gebring. Dit het hulle besiel met ‘n gees van hardnekkige weerstand
teen die Romeine wat spoedig die grootste ellende oor die gedoemde stad gebring
het. {GS 32.1}
Vreeslik was die rampe wat Jerusalem getref het toe Titus die beleëring hervat het. Die
stad is beleër tydens die Paasfees, toe miljoene Jode daar vergader het. Hulle
kosvoorrade, sou. as dit verstandig bestee was, die inwoners vir jare kon voed: maar dit is
vernietig deur die jaloesie en wraaksugtigheid van teenstrydige partye, en nou moes hulle
al die ellende van hongersnood ondervind. ‘n Maat koring is vir ‘n talent verkoop. So
verskriklik was die honger dat mans hulle leergordels, hulle sandale, en die leer wat hulle
skilde bedek het, gekou het. Menigtes het snags die stad verlaat om wilde plante te
versamel wat buitekant die stad gegroei het, ten spyte van die feit dat baie van hulle
gevange geneem en op die wreedste manier doodgemartel is; en dikwels is diegene wat
die stad weer in veiligheid bereik het, beroof van die plante wat hulle teen so groot
gevaar gaan haal het. Die gesaghebbendes het oorgegaan tot die onmenslikste marteling
om die skamele voorrade wat ander weggesteek het, in hande te kry. En dikwels is
hierdie wreedhede begaan deur manne wat self goed gevoed was en wat maar net meer
voedsel wou hê om weg te bêre vir die toekom: {GS 32.2}
Duisende het omgekom van honger en siekte. Dit het geskyn of natuurlike liefde
gewyk het. Mans het hulle vrouens beroof, en vrouens hulle mans. Kinders het die
voedsel weggegryp voor die mond van hulle bejaarde ouers. Die vraag van die profeet,
..Kan ‘n vrou haar suigeling vergeet?” (Jes. 49: 15) is binne die mure van die gedoemdc
stad beantwoord. “Die hande van teerhartige vroue het hulle eie kinders gekook; dit het
hulle voedsel geword in die verbreking van die dogter van My volk.” Klaag. 4: 10. Weer
is die profesie vervul wat veertien eeue gelede gegee is: “Die vertroetelde en verwende
vrou by jou wat van verwendheid en weekheid nooit probeer het om haar voetsool op die
grond neer te sit nie haar oog sal die man wat sy liefhet en haar seun en haar dogter skeef
aankyk, . . . en haar kinders wat sy baar; want sy sal dit stilletjies eet by gebrek aan alles
in die beleëring en in die benoudheid waarin jou vyand jou in jou poorte sal bring.” Deut.
28: 56, 57. {GS 33.1}
Die Romeinse leiers het probeer om die Jode die skrik op die lyf te ja en hulle dus tot
oorgawe te dwing. Diegene wat weerstand gebied het by hulle gevangeneming, is
gegesel, gemartel, en voor die stadsmuur gekruisig. Honderde is daeliks op hierdie
manier om die lewe gebring, en hierdie vreeslike dade het aangehou totdat daar in die dal
van Josafat en op Golgota so baie kruise gestaan het dat mens skaars tussen hulle kon
beweeg. Só verskriklik was die oordeel wat die Jode oor hulleself uitgespreek het voor
die regterstoel van Pilatus toe hulle gesê het: “Laat Sy bloed op ons en ons kinders kom!”
Matt. 27: 25. {GS 33.2}