Om de Race de Voltooien_

willekeurige onttrekking van die hulp van goddelike genade aan die kant van God nie,
maar aan ‘n verwaarlosing of verwerping van goddelike lig aan die kant van mense. ‘n
Treffende voorbeeld van hierdie waarheid is voorgestel in die geskiedenis van die Joodse
volk in die tyd van Christus. Deur hulle verslaafdheid aan die wêreld en veronagsaming
van God en Sy woord, is hulle verstand verduister en het hulle harte aards en sinlik
geword. Hulle was dus onkundig aangaande die wederkoms van die Messias. en in hulle
hoogmoed en ongeloof het hulle die Verlosser verwerp. Selfs toe het God nie die Joodse
volk afgesny van ‘n kennis van, of ‘n deelname aan, die seëninge van die saligheid nie.
Maar diegene wat die waarheid verwerp het, het alle begeerte verloor vir die Gawe van
die hemel. Hulle het “duisternis vir lig, en lig vir duisternis,” aangeneem totdat die lig
wat in hulle was duisternis geword het; en hoe groot was hulle duisternis nie! {GS 432.1}
Satan gee nie om dat mense die vorm van godsdiens behou solank die gees van ware
godsaligheid ontbreek nie. Nadat die Jode die evangelie verwerp het, het hulle ywerig
aangehou om die ou vorms na te kom; hulle het hulle stip gehou aan hulle nasionale
afgesonderdheid, terwyl hulle self moes erken dat die teenwoordigheid van God nie
langer by hulle was nie. Die profesie van Daniël het op so ‘n onmiskenbare wyse gedui
op die koms en die dood van die Messias, dat hulle die studie daarvan belet het, en
eindelik het die Rabbi’s ‘n vloek uitgespreek op almal wat ‘n poging gemaak het om die
tyd te bereken. Vir agtienhonderd jaar het die Israelitiese volk onboetvaardig en blind
gebly, onverskillig teenoor die genadige aanbod van saligheid, en sonder om ag te slaan
op die seëninge van die evangelie —‘n ernstige en vreeslike waarskuwing teen die gevaar
om die lig van die hemel te verwerp. {GS 432.2}
Waar dieselfde oorsake bestaan, sal dieselfde gevolge gesien word. Hy wat
moedswillig sy oortuigings aangaande sy pligte onderdruk omdat hulle nie in sy smaak
val nie, sal eindelik nie langer meer kan onderskei tussen waarheid en dwaalleer nie.
Die verstand word verduister, die gewete toegeskroei, die hart verhard, en die siel
verwyderd van God. Waar die boodskap van goddelike waarheid verag en verwerp word,
daar word die kerk in duisternis gehul; geloof en liefde verkoel en daar ontstaan
vervreemding en onenigheid. Die kerklede bestee al hulle krag en belange aan wêreldse
sake, en sondaars word verhard in hulle onboetvaardigheid. {GS 432.3}
Die eerste engel se boodskap van Openbaring 14, wat die uur van Gods oordeel
aangekondig het en die mense opgeroep het om God te aanbid, was bedoel om die
belydende volk van God af te skei van die verderflike invloede van die wêreld, en om
hulle op te wek om hulle toestand van wêreldsgesindheid en afvalligheid te besef. In
hierdie boodskap het God aan die kerk ‘n waarskuwing gestuur, wat, as dit aangeneem
was, die booshede sou weggeruim het wat hulle van Horn geskei het. As hulle die
boodskap van die hemel aangeneem het, hulle harte voor die Here verootmoedig het, en
in opregtheid klaargemaak het om in Sy teenwoordigheid te staan, sou die Gees en krag