Om de Race de Voltooien_

Met onuitspreeklike verlange het diegene wat die boodskap aangeneem het, gewag op
die koms van hulle Heiland. Die tyd wat hulle verwag het om Hom te ontmoet het
gekom. Hulle het hierdie uur met ‘n kalme erns tegemoetgesien. In soete gemeenskap
met God het hulle gerus—‘n pand van die vrede wat hulle s‘n sou wees in die heerlike
hiernamaals. Niemand wat hierdie hoop en vertroue gehad het, kon hierdie kostelike ure
van wag vergeet nie. Vir etlike weke voor die tyd is wêreldlike besigheid grotendeels
opsy gesit. Die opregte gelowiges het sorgvuldig elke gedagte en elke gevoel van hulle
harte ondersoek asof hulle op hulle sterfbed gelê het en maar nog slegs ‘n paar uur gehad
het voordat hulle hulle oë sou sluit vir alle aardse tonele. Daar was nie
“hemelvaartsgewaad” gemaak nie (Sien Aanhangsel); maar almal het die behoefte gevoel
aan inwendige getuienis dat hulle gereed was om die Heiland te ontmoet; hulle wit kleed
het bestaan uit reinheid van hart — karakters gereinig van die sonde deur die
versoeningsbloed van Christus. Mog daar vandag nog onder die belydende volk van God
hierdie selfde gees van hartondersoek, en dieselfde vurige, vasberade geloof gesien word.
As hulle maar aangehou het om hulle voor die Here te verootmoedig en hulle gebede na
die genadetroon op te stuur, sou hulle ‘n baie heerliker ervaring gehad het as wat hulle
vandag het. Daar is te min gebed, te min ware oortuiging van sonde, en gebrek aan
lewende geloof laat baie sonder die genade wat so ryklik vir hulle voorsien is deur ons
Verlosser. {GS 426.3}
Dit was Gods plan om Sy volk op die proef te stel. Dit is Sy hand wat die fout bedek
het in die berekening van die profetiese tydperke. Die Adventiste het nie die fout ontdek
nie, en ook is dit nie ontdek deur die geleerdste van hulle teenstanders nie.
Laasgenoemdes het gesê: ,Julle berekening van die profetiese tydperke is juis. Die een of
ander groot gebeurtenis is voor die deur; maar dit is nie wat Meneer Miller voorspel nie;
dit is die bekering van die wêreld, en nie die tweede koms van Christus nie.” (Sien
Aanhangsel.) {GS 427.1}
Die tyd van verwagting het verbygegaan, en Christus het nie verskyn om Sy volk te
verlos nie. Diegene wat met opregte geloof en liefde uitgesien het na die koms van hulle
Heiland, het ‘n bittere teleurstelling ondervind. Maar God was besig om Sy doel uit te
werk; Hy was besig om die harte te toets van diegene wat voorgegee het dat hulle op Sy
koms gewag het. Daar was baie onder hulle wat deur geen hoër motief aangedryf was as
vrees nie. Hulle belydenis van geloof het geen uitwerking gehad op hulle harte of lewens
nie. Toe die verwagte gebeurtenis nie plaasgevind het nie, het hierdie mense verklaar dat
hulle nie teleurgesteld was nie; hulle het nooit geglo dat Christus sou kom nie. Hulle was
die eerstes om die spot te dryf met die droefheid van die ware gelowiges. {GS 427.2}
Maar Jesus en al die hemelse leërskare het met liefde en medelye neergesien op die
beproefde en getroue, dog teleurgestelde mense. As die sluier wat die sigbare van die