Om de Race de Voltooien_

Namate hy voortgegaan het met sy ondersoek van die profesieë, het hy tot die
oortuiging gekom dat die koms van die Here naby was. Onder ‘n besef van die
plegtigheid en belangrigheid van hierdie groot waarheid het daar ‘n begeerte by hom
ontstaan om dit voor die volk te bring; maar die algemene idee dat die profesieë van
Daniel verborgenhede was wat nie kon verstaan word nie, was ‘n groot struikelblok in sy
weg. Eindelik het hy besluit — net soos Farel voor hom gedoen het in die evangelisasie
van Geneve -— om met die kinders te begin, deur wie hy gehoop het om die
belangstelling van die ouers op te wek. {GS 416.3}
“Ek wil graag hê dat dit verstaan moet word,” het hy later gesê toe hy van die doel van
sy onderneming gespreek het, “dat dit nie weens die onbelangrikheid van die onderwerp
nie, maar inteendeel, omdat dit so belangrik is, dat ek dit graag in hierdie bekende vorm
wil voorstel en dat ek dit aan die kinders gerig het. My begeerte was om verhoor te word,
en ek het gevrees dat dit nie die geval sou wees as ek my tot die volwassenes gerig het
nie.” “Ek het dus besluit om na die jongstes te gaan. Ek bring ‘n gehoor van kinders
saam; as die groep groter word, en as ek opmerk dat hulle luister en tevrede en
belangstellend is, en dat hulle die onderwerp verstaan en kan verduidelik, is ek verseker
dat ek spoedig ‘n tweede groep sou hê; op hulle beurt sal die groot mense sien dat dit die
moeite werd is om te gaan sit en te studeer. Wanneer dit gedoen is, is die saak gewin.” —
Gaussen, L., “Daniel the Prophet,” Deel II, Voorwoord. {GS 417.1}
Die poging was suksesvol. Waar hy die kinders toegespreek het, het ouer mense kom
luister. Die galerye van sy kerk was gevul met aandagtige hoorders. Onder hulle was daar
manne van aansien en geleerdheid, en vreemdelinge en uitlanders wat in Genêve op
besoek was; op hierdie manier is die boodskap na ander dele gedra. {GS 417.2}
Aangemoedig deur sy sukses, het Gaussen sy lesse in druk uitgegee met die hoop om
die studie van die profetiese boek in die Franssprekende gemeentes te bevorder. “Om
onderrig te publiseer wat aan kinders gegee is,” het Gaussen gesê, “is om aan
volwassenes te sê, wat maar te dikwels sulke boeke verwaarloos op voorwensel dat hulle
onverstaanbaar is, ,Hoe kan hulle onverstaanbaar wees aangesien julle kinders hulle kan
verstaan?’ ” “Ek het ‘n groot begeerte gehad,” het hy gesê, “om ‘n kennis van die
profesieë gewild te maak onder ons gemeentes indien moontlik.” “Daar is geen studie
waarvan ek weet wat beter in die behoeftes van die tyd voorsien nie.” “Dit is hierdeur dat
ons klaarmaak vir die beproewing wat naby is, en waak en wag vir Jesus
Christus.” Hoewel hy een van die beroemdste en gewildste predikers in die Franse taal
was, is Gaussen na ‘n tyd van sy predikantskap geskors; die vernaamste klagte teen hom
was dat hy die Bybel gebruik het in sy onderrig van die kinders, en nie die kategismus
van die kerk nie—‘n droë, rasionalistiese handboek wat byna heeltemal ontbreek het aan
positiewe geloof. Later het hy ‘n leraar geword in ‘n teologiese skool terwyl hy ook op
Sondae die kinders geleer het uit die Skrifte. Sy werke oor die profesieë het groot