07.07.2024 Views

Om de Race de Voltooien_

Van alle disciplines die door de Grieken en Romeinen werden geïntroduceerd, werd de race beschouwd als de oudste en meest gewaardeerde. Koningen, prinsen en staatslieden namen deel aan deze races. Jonge mannen van eer namen deel en spaarden noch moeite noch zelfdiscipline om de prijs te winnen... Er golden strenge regels voor de wedstrijden en er waren geen uitzonderingen. Iedereen die zich wilde inschrijven voor een wedstrijd om de overwinningsprijs moest eerst een rigoureuze voorbereidende training ondergaan. Schadelijke genotzucht of elke andere verslaving aan genot die de mentale en fysieke prestaties zou kunnen schaden, was ten strengste verboden. Alleen een atleet met sterke en soepele spieren die ook mentaal weerbaar was, kon enige hoop op succes hebben in deze wedstrijden, waarin kracht en snelheid essentieel waren. Elke beweging moest beheerst zijn, elke stap snel en zeker, en de fysieke kracht moest optimaal zijn. In deze wedstrijden werden grote risico's genomen. Toen de winnaar de finish bereikte, werd hij begroet door het daverende applaus van de grote menigte toeschouwers, waarvan de echo's weerklonken in de omringende heuvels en bergen. Ten overstaan van de toeschouwers overhandigde de scheidsrechter hem de tekenen van de overwinning - een lauwerkrans en een palmtak, die hij in zijn rechterhand moest dragen.

Van alle disciplines die door de Grieken en Romeinen werden geïntroduceerd, werd de race beschouwd als de oudste en meest gewaardeerde. Koningen, prinsen en staatslieden namen deel aan deze races. Jonge mannen van eer namen deel en spaarden noch moeite noch zelfdiscipline om de prijs te winnen...
Er golden strenge regels voor de wedstrijden en er waren geen uitzonderingen. Iedereen die zich wilde inschrijven voor een wedstrijd om de overwinningsprijs moest eerst een rigoureuze voorbereidende training ondergaan. Schadelijke genotzucht of elke andere verslaving aan genot die de mentale en fysieke prestaties zou kunnen schaden, was ten strengste verboden. Alleen een atleet met sterke en soepele spieren die ook mentaal weerbaar was, kon enige hoop op succes hebben in deze wedstrijden, waarin kracht en snelheid essentieel waren. Elke beweging moest beheerst zijn, elke stap snel en zeker, en de fysieke kracht moest optimaal zijn.
In deze wedstrijden werden grote risico's genomen. Toen de winnaar de finish bereikte, werd hij begroet door het daverende applaus van de grote menigte toeschouwers, waarvan de echo's weerklonken in de omringende heuvels en bergen. Ten overstaan van de toeschouwers overhandigde de scheidsrechter hem de tekenen van de overwinning - een lauwerkrans en een palmtak, die hij in zijn rechterhand moest dragen.

SHOW MORE
SHOW LESS
  • No tags were found...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Geduren<strong>de</strong> die vier-en-twintig jaar van 1821-1845 het Wolff baie rondgereis. Hy het<br />

Afrika, Egipte, Abessinië, Palestina, Sirië, Persië, Bokhara, en Indië besoek. Ook het hy<br />

die Yerenig<strong>de</strong> State besoek, en op sy reis daarheen het hy op die eiland van St. Helena<br />

gepreek. Hy het in Augustus 1837 in New York aangekom; en na hy in daardie stad<br />

gepraat het, het hy op Phfla<strong>de</strong>lphia en Baltimore, en ein<strong>de</strong>lik op Washington<br />

gepreek. Hier, sê hy, “is daar op ‘n voorstel van die gewese presi<strong>de</strong>nt John Quincy<br />

Adams, in een van die kongreshuise, eenparig besluit om die gebruik van die kongressaal<br />

aan my af te staan vir ‘n lesing, wat ek op ‘n Saterdag gegee het, en wat vereer was <strong>de</strong>ur<br />

die teenwoordigheid van al die kongresle<strong>de</strong>, die biskop van Virginia, en die geestelikes<br />

en burgers van Washington. Dieself<strong>de</strong> eer is aan my gegee <strong>de</strong>ur die le<strong>de</strong> van die regering<br />

van New Jersey en Pennsylvania, in wie se teenwoordigheid ek lesings gegee het oor my<br />

navorsingswerk in Asië, en oor die persoonlike regering van Jesus Christus.”—“Journal<br />

of Rev. Joseph Wolff,” bls. 398, 399. {GS 412.2}<br />

Dr. Wolff het in meeste van die hei<strong>de</strong>nlan<strong>de</strong> gereis son<strong>de</strong>r die beskerming van enige<br />

Europese owerheid; hy het baie ontberings verduur en het in baie gevare verkeer. Hy is<br />

met stokke geslaan, uitgehonger, as slaaf verkoop, en driemaal tot die dood veroor<strong>de</strong>el.<br />

Hy is <strong>de</strong>ur rowers aangeval, en soms het hy byna van dors omgekom. Hy is beroof van<br />

alles wat hy gehad het, en moes hon<strong>de</strong>r<strong>de</strong> myle te voet oor die berge aflê met die sneeu in<br />

sy gesig en sy kaal voete dood van die koue op die bevrore grond. {GS 413.1}<br />

Toe hy gewaarsku is om nie ongewapend on<strong>de</strong>r die vyandige stamme in te gaan nie,<br />

het hy geantwoord dat hy wel van wapens voorsien was —“van gebed, ywer vir Christus,<br />

en vertroue op Sy hulp.” “Ek is ook,” het hy gesê, “voorsien van die lief<strong>de</strong> van God en<br />

my naaste in my hart, en met die Bybel in my hand.”— Adams’ W. H. D., “ln Perils<br />

Oft,” bl. 192.Waar hy ookal gegaan het, het hy ‘n Bybel in Hebreeus en Engels<br />

saamgedra. Van een van sy latere reise sê hy, “Ek het die Bybel in my hand oopgehou.<br />

Ek het gevoel dat my krag in daardie Boek was, en dat sy krag my sou bewaar.”—I<strong>de</strong>m,<br />

bl. 201. {GS 413.2}<br />

Op hierdie manier het hy in sy werk volhard totdat die boodskap van die oor<strong>de</strong>el aan<br />

die grootste ge<strong>de</strong>elte van die aardbol gebring is. On<strong>de</strong>r Jo<strong>de</strong>, Turke, Parsees, Hindoes, en<br />

baie an<strong>de</strong>r nasies en geslagte, het hy die woord van God in verskillen<strong>de</strong> tale versprei, en<br />

orals het hy die aanstaan<strong>de</strong> regering van die Messias verkondig. {GS 413.3}<br />

In sy reise in Bokhara het hy gevind dat die leerstelling van die spoedige we<strong>de</strong>rkoms<br />

van die Here <strong>de</strong>ur ‘n afgeleë volk gehuldig<br />

is. Die Arabiere van Jemen, sê hy, “is in besit van ‘n boek genoem ,Sera,’ wat die<br />

we<strong>de</strong>rkoms van Christus en Sy regering en heerlikheid verkondig; en hulle verwag dat<br />

groot gebeurtenisse in die jaar 1840 sal plaasvind.” “In Jemen . . . het ek ses dae by die<br />

kin<strong>de</strong>rs van Regab <strong>de</strong>urgebring. Hulle drink geen wyn nie, plant geen winger<strong>de</strong> nie, en

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!