Om de Race de Voltooien_

hulle die laaste aanbod van genade verwerp. Nou het God Sy beskerming aan hulle
onttrek, Sy mag het Satan en sy engele nie langer weerhou nie, en die volk is oorgegee in
die mag van die leier wat hy gekies het. Sy kinders het die genade van Christus wat hulle
in staat sou gestel het om hulle bose drifte in bedwang te hou, versmaai; en nou het
hierdie dinge hulle heersers geword. Satan het die kwaaiste en die laagste drifte van die
hart opgewek. Die mense het nie hulle verstand gebruik nie; hulle was verby die stadium
om te dink, beheers deur blinde woede. Hulle het satanies geword in hulle wreedheid. In
die huisgesinne en onder die volk, by die hoogste sowel as die laagste klasse, het daar
agterdog. afguns, haatdraendheid, stryd, opstand. en moorddadigheid geheers. Daar was
nêrens veiligheid nie. Vriende en familiebetrekkinge het mekaar verraai. Ouers het hulle
kinders doodgeslaan en kinders hulle ouers. Diegene wat oor die volk geheers het, kon
hulle self nie beheers nie. Onbeteulde drifte het van hulle tiranne gemaak. Die Jode het
valse getuienis aangeneem ten einde die onskuldige Seun van God te veroordeel. Xou het
valse beskuldigings hulle eie lewens onseker gemaak. Lank reeds het hulle deur hulle
handelwyse gesê, “Laat die Heilige van Israel voor ons aangesig verdwyn!” Jes. 30: 11.
Hierdie begeerte is toegestaan. Hulle het nie meer die Here gevrees nie. Satan was nou
aan die hoof van die volk en die vernaamste burgelike en godsdienstige leiers het onder
sy mag gestaan. {GS 29.1}
Soms het die leiers van teenstrydige partye saamgewerk in die plundering en marteling
van hulle ongelukkige slagoffers; soms het hulle weer mekaar aangeval in ‘n genadelose
slagting. Selfs die heiligheid van die tempel kon hulle verskriklike woede nie in bedwang
hou nie. Aanbidders is voor die altaar doodgeslaan, en die heiligdom is besoedel deur die
dooie liggame. En nogtans het die godslasterende aanmatiging van die opstokers van
hierdie helse werk openlik verklaar dat hulle geen vrees gehad het dat Jerusalem ooit sou
verwoes word nie, omdat dit Gods eie stad was. Om hulle mag nog verder uit te brei, het
hulle valse profete omgekoop om te verklaar, selfs toe die Romeinse leërs reeds die
tempel beleër het, dat die volk op die verlossing van God I wag. Menigtes het, tot die
laaste toe, volhard in hulle geloof dat die Allerhoogste tussenbei sou tree om hulle
vyande te verslaan. Maar Israel het die goddelike beskerming versmaai, en nou was daar
niemand om hom te verdedig nie. Ongelukkige Jerusalem! geskeur deur inwendige stryd,
met strate rooi van die bloed van sy kinders deur eie hande vergiet, terwyl vyandige leërs
besig was om sy vestings te vernietig en sy soldate te dood! {GS 29.2}
Al die voorspellings van Christus aangaande die verwoesting van Jerusalem is letterlik
vervul. Die Jode het die waarheid van Sy woorde ondervind, “Met die maat waarmee
julle meet sal weer vir julle gemeet word.” Matt. 7: 2. {GS 30.1}
Tekens en wonders is gesien — voorbodes van rampe en verdoemenis. In die middel
van die nag het daar ‘n onnatuurlike lig geskyn bokant die tempel en die altaar. Met
sononder is daar op die wolke oorlogswaens en manne gesien wat saamtrek vir ‘n geveg.