Om de Race de Voltooien_

die harte van die dissipels vervul in daardie dae toe hulle Heiland in die graf geslaap
het! {GS 396.1}
Christus het verskyn op die juiste tyd en op die wyse soos in die profesie voorspel is.
In Sy bediening is die Skrifte in alle besonderhede vervul. Hy het die boodskap van
verlossing verkondig en “Sy woorde was met krag.” In hulle harte was Sy hoorders
oortuig dat dit van die Hemel was. Die woord en die Gees van God het die goddelike
opdrag van Sy Seun bevestig. {GS 396.2}
Met onsterflike liefde het die dissipels steeds hulle geliefde Meester aangehang. Maar
nogtans was hulle harte vervul met twyfel en onsekerheid. In hulle angs het hulle nie
gedink aan die woorde van Christus wat Sy lyding en dood voorspel het nie. As Jesus van
Nasaret die ware Messias was, sou hulle dan in hierdie groot droefheid en teleurstelling
gedompel gewees het? Dit was die vraag wat in hulle siele gebrand het terwyl die
Heiland gedurende daardie ure van die Sabbat in Sy graf gelê het — die tyd tussen Sy
dood en Sy opstanding. {GS 396.3}
Terwyl die donker nag van droefheid daardie navolgers van Jesus omhul het, was hulle
nogtans nie verlate nie. Die profeet het geskryf: “Al sit ek in duisternis, die Here is ‘n lig
vir my. . . . Hy sal my uitlei in die lig; en ek sal met welgevalle sien hoe Hy geregtigheid
oefen.” “Dan is selfs die duisternis vir U nie donker nie, en die nag gee lig soos die dag,
die duisternis is soos die lig.” God het gesê: “Vir die opregtes gaan Hy op as ‘n lig in die
duisternis.” “Ek sal blindes lei op ‘n weg wat hulle nie ken nie, hulle laat loop op paaie
wat vir hulle onbekend is; Ek sal die duisternis lig maak voor hulle uit en die
hobbelagtige plekke gelyktes. Dit is die dinge wat Ek doen en nie nalaat nie.” Mig. 7:8, 9;
Ps. 139:12; 112:4; Jes. 42:16. {GS 396.4}
Die boodskap wat die dissipels in die naam van die Here verkondig het, was in alle
opsigte juis, en die gebeurtenisse waarna verwys is, het toe reeds plaasgevind. Hulle
boodskap was, “Die tyd is vervul en die koninkryk van God het naby gekom.’ Toe die tyd
verloop het, naamlik die nege-en-sestig weke van Daniel, wat sou reik tot by die Messias,
“die Gesalfde” — toe is Christus met die Heilige Gees gesalf tydens Sy doop deur
Johannes in die Jordaan. En “die koninkryk van God” wat hulle verkondig het, is opgerig
toe Christus gesterf het. Hierdie koninkryk was nie, soos hulle geglo het, ‘n aardse ryk
nie. Ook was dit nie die aanstaande, ewige koninkryk wat opgerig sal word wanneer “die
koningskap en die heerskappy en die grootheid van die koninkryke onder die ganse
hemel gegee [sal word] aan die volk van die heiliges van die Allerhoogste” nie; naamlik
daardie ewige ryk waarin al die heerskappye Hom sal vereer en gehoorsaam wees. (Dan.
7: 27.) Die woorde “konink ryk van God” word in die Bybel gebruik om die koninkryk
van genade sowel as die koninkryk van heerlikheid voor te stel. In sy Sendbrief aan die
Hebreërs skryf Paulus van die koninkryk van genade. Nadat hy op Christus gewys het as
die barmhartige middelaar “wat ‘met ons swakhede kan medelyde hê,” sê die apostel,