Om de Race de Voltooien_

het versigtig en biddend tot ons gevolgtrekkings gekom, namate ons die bewyse in die
Skrifte gesien het.”—Bliss, “Memoirs of Wm. Miller,” bis. 250, 252. {GS 387.1}
Die waarskuwings wat God van eeu tot eeu deur Sy diensknegte aan die wêreld
gestuur het, is maar altyd met dieselfde verdinking en ongeloof begroet. Toe die sonde
van die mense voor die sondvloed Hom beweeg het om ‘n watervloed op die aarde te
bring, het Hy eers aan hulle Sy doel bekendgemaak sodat hulle geleentheid kon hê om
hulle te bekeer van hulle bose weë. Vir ‘n honderd en twintig jaar het die waarskuwing in
hulle ore geklink om hulle te bekeer sodat die toorn van God nie geopenbaar sou word
om hulle te vernietig nie. Maar die boodskap was vir hulle soos ydele taal en hulle het dit
nie geglo nie. Aangemoedig deur hulle goddeloosheid, het hulle die boodskapper van
God bespot, sy smekinge veronagsaam, en hulle het hom selfs van vermetelheid
beskuldig. Hoe kon een man opstaan teen al die grootes van die aarde? As Xoag se
boodskap waar was, waarom het die hele wêreld dit nie ingesien en aangeneem nie? Een
man se bewerings teen die wysheid van duisende! Hulle sou die waarskuwing nie
aanneem nie, en nog minder sou hulle skuiling in die ark gaan soek. {GS 387.2}
Spotters het na dinge in die natuur gewys — na die onveranderlike opvolging van die
jaargetye, na die bloue lug waaruit nog nooit reent geval het nie, na die groen veld wat
snags deur dou bevogtig is — en hulle het uitgeroep, “Spreek hy nie deur gelykenisse
nie?” Met veragting het hulle die prediker van geregtigheid bestempel as ‘n onbesonne
dweper; en hulle het voortgegaan, nog yweriger in hulle najaging van plesier en meer
verslaaf aan hulle bose weë as ooit tevore. Maar hulle ongeloof het nie die voorspelde
gebeurtenis belet nie. God was lank geduldig met hulle boosheid, en het hulle baie
geleentheid gegee tot bekering; maar op die vasgestelde tyd het sy oordele gekom op die
verwerpers van Sy genade. {GS 388.1}
Christus het gesê dat daar aangaande Sy wederkoms net sulke ongeloof sou bestaan.
Net soos die mense van Noag se dae, “Nie verstaan het voordat die sondvloed gekom en
almal weggevoer het nie,” net so het die Heiland gesê, “Sal ook wees die koms van die
Seun van die mens.” Matt. 24: 39. Wanneer die belydende volk van God hulle met die
wêreld verbind, lewe soos die wêreld lewe, en saam met hulle deelneem aan verbode
plesier; wanneer die weelde van die wêreld in die kerk ingebring word; wanneer die
huweliksklokke lui, en almal vooruitsien na baie jare van wêreldse voorspoed — dan,
skielik soos ‘n weerligstraal uit die lug, sal die einde kom van hulle heerlike verwagtings
en bedrieglike hoop. {GS 388.2}
Net soos God Sy dienskneg gestuur het om die wêreld te waarsku van die aanstaande
sondvloed, so stuur Hy ook Sy boodskappers om die nabyheid van die eindelike oordeel
aan te kondig. En net soos Noag se tydgenote die voorspellings van die prediker van
geregtigheid bespot het, so het baie ook in Miller se dae, selfs onder die belyers van God,
die spot gedryf met die woorde van waarskuwing. {GS 388.3}