Om de Race de Voltooien_

van Christenvolke. Hierdie gebeurtenis het die voorspelling presies vervul. (Sien
Aanhangsel.) Toe dit bekend geword het, is menigtes oortuig van die beginsel van
profetiese uitlegging soos toegepas deur Miller en sy medewerkers, en die
Adventbeweging het ‘n groot stoot vorentoe gekry. Manne van geleerdheid en aansien
het by Miller aangesluit, beide in die prediking en die publikasie van sy sienswyse, en
van 1840 tot 1844 het die werk vinnig uitgebrei. {GS 384.3}
William Miller het ‘n sterk verstand gehad, wat gedissiplineer is deur oorpeinsing en
studie; daarby het hy nog die wysheid van die hemel gehad deur homself te verbind met
die Bron van alle wysheid. Hy was ‘n man van edele karakter wat nie anders kon as om
respek en eerbied af te dwing orals waar opregtheid en ‘n goeie karakter gewaardeer is
nie. Ware vriendelikheid met Christelike nederigheid en selfbeheersing verbindende, was
hy gedienstig en minlik teenoor almal, gereid om na die mening van ander te luister, en
hulle argumente te oorweeg. Sonder drif of opwinding het hy alle teorieë en leerstellings
aan die woord van God getoets; en sy heldere dinkvermoë en deeglike kennis van die
Skrifte het hom in staat gestel om dwaalleer te weerlê en valsheid aan die kaak te
stel. {GS 384.4}
Sy werk is egter nie voortgesit sonder bitter teenstand nie. Net soos die geval was met
die vroeëre Hervormers, is die waarhede wat hy verkondig het nie gunstig ontvang deur
die predikante oor die algemeen nie. Daar laasgenoemdes nie hulle stellings volgens die
Skrifte kon verdedig nie, is hulle daartoe gebring om hulle toevlug te neem tot die leringe
van mense en die oorlewerings van die Vaders. Maar alleen getuienis van die woord van
God is aanvaar deur die predikers van die Adventwaarheid. “Die Bybel, en die Bybel
alleen,” was hulle wagwoord. Hulle teenstanders het die gemis aan skriftuurlike bewys
aangevul met spot en hoon. Tyd, middele, en talente, is gebruik om diegene te beklad wie
se enigste sonde was dat hulle met vreugde uitgesien het na die wederkoms van die Here,
getrag het om heilige lewens te lei, en ander vermaan het om klaar te maak vir Sy
koms. {GS 385.1}
Daar is ernstige pogings aangewend om die aandag van die mense af te trek van die
onderwerp van die wederkoms. Om die profesiee te ondersoek wat betrekking gehad het
op Christus en die einde van die wêreld, is voorgestel as sonde en iets waaroor mens jou
behoort te skaam. Op hierdie manier het die predikante oor die algemeen geloof in die
woord van God ondermvn. Hulle leer het van die mense ongelowiges gemaak en baie het
gebruik gemaak van die geleentheid om hulle goddelose begeertes die vrye teuels te gee.
Die bewerkers van hierdie sonde het dan die skuld op die Adventiste geplaas. {GS 385.2}
Hoewel Miller groot gehore getrek het van intelligente en aandagtige luisteraars, is sy
naam maar selde in die godsdienstige pers genoem, behalwe in gevalle waar hy bespot en
gesmaad is. Die goddelose en onverskilliges, aangemoedig deur die houding van die
godsdienstige leiers, het oorgegaan tot ergerlike skelname, en tot lae en godslasterende