Om de Race de Voltooien_

verstand oortuig en die gewete wakkergeskud liewer as om net die gevoelens op te
wek. {GS 381.2}
In die jaar 1833 is Miller toegelaat om te preek, deur die Baptiste Genootskap,
waarvan hy ‘n lidmaat was. ‘n Hele aantal van die predikante van daardie genootskap het
sy werk goedgekeur, en dit was met hulle formele toestemming dat hy sy werk voortgesit
het. Hy het onafgebroke gereis en gespreek, hoewel sy persoonlike arbeid grotendeels
verrig is in die New England en Middel State. Vir etlike jare het hy sy onkoste uit sy eie
sak betaal, maar hy het nooit genoeg middele ontvang om sy reisonkoste te dek nie. Sy
openbare werk het hom dus geen geldelike voordeel gebring nie, maar steeds uitgawe, en
sy besittings het stadigaan verminder. Hy was die vader van ‘n groot gesin, maar daar
hulle almal spaarsaam en werksaam was, het sy plaas genoeg voortgebring om hulle en
hom te onderhou. {GS 381.3}
In 1833, twee jaar na Miller in die openbaar die bewyse van Christus se spoedige
koms verkondig het, is die laaste tekens gesien wat deur die Heiland belowe is as tekens
van Sy wederkoms. Jesus het gesê: ,.Die sterre sal van die hemel val.” Matt. 24: 29. En in
Openbaring verklaar Johannes, toe hy in ‘n gesig die tonele gesien het wat die dag van
God sou inlui, “En die sterre van die hemel het op die aarde geval, soos ‘n vyeboom, wat
deur ‘n groot wind geskud word, sy navye laat afval.” Openb. 6: 13. Hierdie profesie is
op treffende wyse vervul deur die groot sterrereent van 13 November 1833. Toe is die
grootste vertoning van verskietende sterre gesien waarvan die geskiedenis tot dusver
weet: “Die hele uitspansel oor die Verenigde State was destyds in vuur en vlam! Van dat
die land bewoon is, is daar nog nooit ‘n hemelse verskynsel gesien wat deur een deel van
die bevolking met sulke verrukking aanskou is en wat die ander deel met sulke vrees en
angs vervul het nie.” “Die verhewenheid en onsaglike skoonheid daarvan word nog deur
baie mense onthou. . . . Nog nooit het reent vinniger geval as wat die sterre aardwaarts
geskiet het nie; oos, wes, noord, en suid — orals was dit dieselfde. Met een woord, cit het
geskyn of die ganse hemele in beweging was. . . . Die skouspel, soos in Professor
Silliman se journaal beskryf is, is oor die hele Noord Amerika gesien. . . . Van twee-uur
in die more tot helder daglig — die lig was heeltemal wolkeloos — is daar ‘n
onafgebroke vertoning gesien van verblindende skitterende vuurbolle.”— Devens, R. M.,
“American Progress; or, The Great Events oj the Greatest Century,” hoofstuk 28, para.
1-5. {GS 382.1}
,.Die grootse skoupel kan nie in woorde beskryf word nie; . . . geeneen wat dit nie
gesien het nie kan ‘n behoorlike denkbeeld van die heerlikheid daarvan vorm. Dit het
geskyn asof die hele sterrehemel op een plek op die hoogtepunt van die lug saamgetrek
het, en dat die sterre gelyktydig verskiet het so vinnig soos weerlig, na elke deel van die
horison; en nogtans het hulle nie opgeraak nie —• duisende het gevolg in die bane van
die duisende voor hulle, nes of hulle vir daardie doel gemaak was.” — Reed, F., in “The