Om de Race de Voltooien_
Van alle disciplines die door de Grieken en Romeinen werden geïntroduceerd, werd de race beschouwd als de oudste en meest gewaardeerde. Koningen, prinsen en staatslieden namen deel aan deze races. Jonge mannen van eer namen deel en spaarden noch moeite noch zelfdiscipline om de prijs te winnen...
Er golden strenge regels voor de wedstrijden en er waren geen uitzonderingen. Iedereen die zich wilde inschrijven voor een wedstrijd om de overwinningsprijs moest eerst een rigoureuze voorbereidende training ondergaan. Schadelijke genotzucht of elke andere verslaving aan genot die de mentale en fysieke prestaties zou kunnen schaden, was ten strengste verboden. Alleen een atleet met sterke en soepele spieren die ook mentaal weerbaar was, kon enige hoop op succes hebben in deze wedstrijden, waarin kracht en snelheid essentieel waren. Elke beweging moest beheerst zijn, elke stap snel en zeker, en de fysieke kracht moest optimaal zijn.
In deze wedstrijden werden grote risico's genomen. Toen de winnaar de finish bereikte, werd hij begroet door het daverende applaus van de grote menigte toeschouwers, waarvan de echo's weerklonken in de omringende heuvels en bergen. Ten overstaan van de toeschouwers overhandigde de scheidsrechter hem de tekenen van de overwinning - een lauwerkrans en een palmtak, die hij in zijn rechterhand moest dragen.
Van alle disciplines die door de Grieken en Romeinen werden geïntroduceerd, werd de race beschouwd als de oudste en meest gewaardeerde. Koningen, prinsen en staatslieden namen deel aan deze races. Jonge mannen van eer namen deel en spaarden noch moeite noch zelfdiscipline om de prijs te winnen...
Er golden strenge regels voor de wedstrijden en er waren geen uitzonderingen. Iedereen die zich wilde inschrijven voor een wedstrijd om de overwinningsprijs moest eerst een rigoureuze voorbereidende training ondergaan. Schadelijke genotzucht of elke andere verslaving aan genot die de mentale en fysieke prestaties zou kunnen schaden, was ten strengste verboden. Alleen een atleet met sterke en soepele spieren die ook mentaal weerbaar was, kon enige hoop op succes hebben in deze wedstrijden, waarin kracht en snelheid essentieel waren. Elke beweging moest beheerst zijn, elke stap snel en zeker, en de fysieke kracht moest optimaal zijn.
In deze wedstrijden werden grote risico's genomen. Toen de winnaar de finish bereikte, werd hij begroet door het daverende applaus van de grote menigte toeschouwers, waarvan de echo's weerklonken in de omringende heuvels en bergen. Ten overstaan van de toeschouwers overhandigde de scheidsrechter hem de tekenen van de overwinning - een lauwerkrans en een palmtak, die hij in zijn rechterhand moest dragen.
ymekaargebring word, en Hy sal hulle van mekaar afskei soos die skaapwagter die skape van die bokke afskei; en Hy sal die skape aan Sy regterhand en die bokke aan Sy linkerhand sit. Dan sal die Koning vir die wat aan Sy regterhand is, sê. Kom, julle geseendes van My Vader, beëerf die koninkryk wat vir julle toeberei is van die grondlegging van die wêreld af.” Matt. 25: 31-34. Uit die aangehaalde skrifture het ons reeds gesien dat wanneer die Seun van die mens kom, die dode onverganklik opgewek en die lewendes verander word. Deur hierdie groot verandering word hulle toeberei om die koninkryk te ontvang. “Dit verklaar ek,” sê Paulus, “Dat vlees en bloed die koninkryk van God nie kan beërwe nie.” 1 Kor. 15: 50. In sy huidige staat is die mens sterflik en verganklik; maar die koninkryk van God sal onverganklik wees en vir ewig duur. Daarom kan die mens in sy huidige staat nie die koninkryk van God binnegaan nie. Maar wanneer Jesus kom, gee Hy die ontsterflikheid aan Sy volk; en dan roep Hy hulle om die koninkryk te beërf waarvan hulle totnogtoe maar net die erfgename was. {GS 368.3} Hierdie skrifture, en nog ander, het Miller oortuig dat die gebeurtenisse wat algemeen verwag was om plaas te vind vóór die wederkoms van Christus, soos byvoorbeeld die algemene heerskappy van vrede en die oprigting van die koninkryk van God op aarde, eers ná die wederkoms sou plaasvind. En wat meer is, het al die tekens van die tye en die toestand van die wêreld ooreengestem met die profetiese beskrywing van die laaste dae. Uit ‘n ondersoek van die Skrifte alleen, is hy tot die gevolgtrekking gedwing dat die tydjie wat die aarde nog in sy huidige toestand sal voortbestaan nie meer lank sou duur nie. {GS 369.1} “‘n Ander soort bewys wat ‘n diep indruk op my gemaak het,” sê hy, “was die tydrekening van die Skrifte. . . . Ek het gevind dat die voorspelde gebeurtenisse wat in die verlede vervul is, dikwels binne ‘n gegewe tyd plaasgevind het. Die honderd-en-twintig dae tot die sondvloed (Gen. 6: 3); die sewe dae wat dit sou voorafgaan, met die veertig dae van voorspelde reën (Gen. 7: 4); die vierhonderd jaar van die verblyf in Egipte van Abraham se saad (Gen. 15: 13); die drie dae van die skinker en bakker se drome (Gen. 40: 12-20); die sewe jaar van Farao se drome (Gen. 41: 28-54); die veertig jaar se omwandeling in die woestyn (Num. 14:34); die drie en ‘n half jaar se hongersnood (1 Kon. 17: 1; sien Lukas 4:25); . . . die sewentigjarige ballingskap (Jer. 25: 11); Nebukadnesar se sewe tydperke (Dan. 4: 13-16); en die sewe weke, die twee-en-sestig weke, en die een week, wat altesaam sewentig weke maak en oor die Jode bestem is (Dan. 9:24-27)—al hierdie gebeurtenisse wat deur hierdie tye bepaal is, was eenmaal die onderwerp van profesie, en is vervul volgens die voorspellings.”— Bliss, “Memoirs of Wm. Miller ” bls. 74, 75. {GS 369.2} Toe hy dus, in sy ondersoek van die Bybel, gevind het dat verskillende kronologiese tydperke, wat soos hy dit verstaan het, gestrek het tot by die wederkoms van Christus, kon hy nie anders nie as om hulle te beskou as die “tye wat vooraf bepaal is,” wat God
aan Sy diensknegte geopenbaar het. “Die verborge dinge,” sê Moses, “is vir die Here onse God; maar die geopenbaarde dinge is vir ons en ons kinders tot in ewigheid” (Deut. 29: 29); en deur Sy profeet Amos sê die Here, “Want die Here Here doen niks tensy dat Hy eers Sy geheimenis aan Sy knegte, die profete, geopenbaar het nie.” Amos 3: 7. Die ondersoekers van Gods woord mag dus met alle vertroue verwag dat die grootste van alle gebeurtenisse wat op die aarde sal plaasvind duidelik in die Skrifte van waarheid aangewys is. {GS 370.1} “Daar ek ten voile oortuig was,” sê Miller, dat ,die hele Skrif deur God ingegee en nuttig is’ (2 Tim. 3:16); dat ,geen profesie ooit deur die wil van ‘n mens voortgebring is nie, maar, deur die Heilige Gees gedrywe, het heilige mense van God gespreek’ (2 Pet. 1: 21), en geskrywe vir ons lering ,sodat ons deur geduld en bemoediging van die Skrifte hoop kan hê’ (Rom. 15: 4), kon ek die kronologiese dele van die Bybel nie anders beskou as deel van die woord van God wat ook ons ondersoek verdien net soos enige ander deel van die Skrifte. Ek het toe gevoel dat as ek wou verstaan wat God in Sy genade aan ons geopenbaar het, ek nie die reg gehad het om die profetiese tydperke te veronagsaam nie.”—Bliss, “Memoirs of Wm. Miller,” bl. 75. {GS 370.2} Die profesie wat die tyd van die wederkoms die duidelikste bepaal het, soos dit geskyn het, was Dan. 8: 14: “Twee duisend drie honderd aande en mores, dan sal die heiligdom in sy regte staat herstel [gereinig] word.” Sy reël navolgende om die Skrifte hulle self te laat uitlê, het Miller ontdek dat ‘n dag in simboliese profesie ‘n jaar voorgestel het (Num. 14: 34: Eseg. 4: 6); hy het gesien dat die tydperk van 2,300 profetiese dae, of letterlike jare, sou strek tot ver anderkant die afsluiting van die Joodse bedeling. Daarom kon dit nie betrekking gehad het op die heiligdom van daardie bedeling nie. Miller het die algemene beskouing aangeneem, dat die heiligdom in die Christelike bedeling die aarde was, en hy het dus verstaan dat die reiniging van die heiligdom soos in Dan. 8: 14 voorspel, die reiniging van die aarde was wat deur vuur sou geskied by die wederkoms van Christus. As hy die aanvangspunt kon ontdek van die 2,300 dae, het hy gemeen dat die tyd van die tweedekoms maklik vasgestel kon word. Op hierdie manier sou die tyd van die einde van alle dinge geopenbaar word, die tyd wanneer die huidige wêreld met “al sy hoogmoed en mag, prag en praal, boosheid en verdrukking, tot ‘n einde sou kom”; wanneer die vloek “van die aarde weggeneem sou word, die dood vernietig, en die loon gegee sou word aan die diensknegte van God, die profete en die heiliges, en aan hulle wat Sy naam vrees, en wanneer diegene vemietig sou word wat die aarde verwoes.”— Bliss, “Memoirs of Wm. Miller,” bl. 76. {GS 370.3} Met nuwe en groter erns het Miller die profesieë ondersoek: hy het dae en nagte bestee aan die ondersoek van wat vir hom nou van sulke groot belang geskyn het. In die agste hoofstuk van Daniel kon hy geen leidraad vind vir die begin van die 2,300 dae nie; hoewel die engel Gabriel beveel is om die gesig aan Daniël te verduidelik, het hy hom
- Page 193 and 194: Die vure van goddelike waarheid, wa
- Page 195 and 196: Allerhoogste is in hulle werk geope
- Page 197 and 198: dit lê ten grondslag van ‘n duis
- Page 199 and 200: lengte en breedte, die hele omvang
- Page 201 and 202: Hoofstuk 15—Die Franse Rewolusie
- Page 203 and 204: word.” Openb. 11: 5. Die mens kan
- Page 205 and 206: sou word van een geslag na die ande
- Page 207 and 208: Christus, in Sy karaktertrekke van
- Page 209 and 210: plek van die Godheid in te neem. Da
- Page 211 and 212: “Maar blinde en onverbiddelike dw
- Page 213 and 214: wettige vrug van die Bybel beskou,
- Page 215 and 216: waarin mense opgehoop was. Lyons is
- Page 217 and 218: omvang van die kwaad wat daar gevol
- Page 219 and 220: Hoofstuk 16—Die Pelgrimvaders Hoe
- Page 221 and 222: “Broeders, eerlank sal ons moet s
- Page 223 and 224: Roger Williams is geëer en bemin a
- Page 225 and 226: eklee, het uiters verderflike gevol
- Page 227 and 228: Hoofstuk 17—Tekens van Christus s
- Page 229 and 230: genoem word: My welbehae, en jou la
- Page 231 and 232: inwoners opgeswelg. ‘n Magtige go
- Page 233 and 234: hoe laat dit was nie, ook kon hulle
- Page 235 and 236: 20. “En in die tyd,” sê die He
- Page 237 and 238: vir die profete van God wat om die
- Page 239 and 240: Hy naby is; die eerste om die volk
- Page 241 and 242: van saligheid anderkant die graf ni
- Page 243: die dag van God baie ver in die ver
- Page 247 and 248: epaal van die 2,300 jaar, soos deur
- Page 249 and 250: 70 A.D = Die Verwoesting van Jerusa
- Page 251 and 252: en hoewel daar nog baie dele was wa
- Page 253 and 254: verstand oortuig en die gewete wakk
- Page 255 and 256: van Christenvolke. Hierdie gebeurte
- Page 257 and 258: het versigtig en biddend tot ons ge
- Page 259 and 260: en krag gegee aan hulle ernstige sm
- Page 261 and 262: Hoofstuk 19—Lig in die Duisterni
- Page 263 and 264: die harte van die dissipels vervul
- Page 265 and 266: onder hulle oor wie van hulle die g
- Page 267 and 268: kante was die prediking gebaseer op
- Page 269 and 270: Deur ‘n geseënde ervaring sou hu
- Page 271 and 272: maan die hele Christelike bedeling
- Page 273 and 274: (ed. 1835).“En Hy sal op die Olyf
- Page 275 and 276: saai geen saad nie; hulle woon in t
- Page 277 and 278: Namate hy voortgegaan het met sy on
- Page 279 and 280: profesie was, en dat as hierdie men
- Page 281 and 282: die Heiland liefhet, het verklaar d
- Page 283 and 284: Met onuitspreeklike verlange het di
- Page 285 and 286: Hoofstuk 21—‘n Waarskuwing Verw
- Page 287 and 288: willekeurige onttrekking van die hu
- Page 289 and 290: Deur te weier om te luister na die
- Page 291 and 292: te aap en hulle vriendskap te soek.
- Page 293 and 294: ‘n Skyngodsdiens is gewild by die
aan Sy diensknegte geopenbaar het. “Die verborge dinge,” sê Moses, “is vir die Here<br />
onse God; maar die geopenbaar<strong>de</strong> dinge is vir ons en ons kin<strong>de</strong>rs tot in ewigheid” (Deut.<br />
29: 29); en <strong>de</strong>ur Sy profeet Amos sê die Here, “Want die Here Here doen niks tensy dat<br />
Hy eers Sy geheimenis aan Sy knegte, die profete, geopenbaar het nie.” Amos 3: 7. Die<br />
on<strong>de</strong>rsoekers van Gods woord mag dus met alle vertroue verwag dat die grootste van alle<br />
gebeurtenisse wat op die aar<strong>de</strong> sal plaasvind dui<strong>de</strong>lik in die Skrifte van waarheid<br />
aangewys is. {GS 370.1}<br />
“Daar ek ten voile oortuig was,” sê Miller, dat ,die hele Skrif <strong>de</strong>ur God ingegee en<br />
nuttig is’ (2 Tim. 3:16); dat ,geen profesie ooit <strong>de</strong>ur die wil van ‘n mens voortgebring is<br />
nie, maar, <strong>de</strong>ur die Heilige Gees gedrywe, het heilige mense van God gespreek’ (2 Pet. 1:<br />
21), en geskrywe vir ons lering ,sodat ons <strong>de</strong>ur geduld en bemoediging van die Skrifte<br />
hoop kan hê’ (Rom. 15: 4), kon ek die kronologiese <strong>de</strong>le van die Bybel nie an<strong>de</strong>rs beskou<br />
as <strong>de</strong>el van die woord van God wat ook ons on<strong>de</strong>rsoek verdien net soos enige an<strong>de</strong>r <strong>de</strong>el<br />
van die Skrifte. Ek het toe gevoel dat as ek wou verstaan wat God in Sy gena<strong>de</strong> aan ons<br />
geopenbaar het, ek nie die reg gehad het om die profetiese tydperke te veronagsaam<br />
nie.”—Bliss, “Memoirs of Wm. Miller,” bl. 75. {GS 370.2}<br />
Die profesie wat die tyd van die we<strong>de</strong>rkoms die dui<strong>de</strong>likste bepaal het, soos dit geskyn<br />
het, was Dan. 8: 14: “Twee duisend drie hon<strong>de</strong>rd aan<strong>de</strong> en mores, dan sal die heiligdom<br />
in sy regte staat herstel [gereinig] word.” Sy reël navolgen<strong>de</strong> om die Skrifte hulle self te<br />
laat uitlê, het Miller ont<strong>de</strong>k dat ‘n dag in simboliese profesie ‘n jaar voorgestel het (Num.<br />
14: 34: Eseg. 4: 6); hy het gesien dat die tydperk van 2,300 profetiese dae, of letterlike<br />
jare, sou strek tot ver an<strong>de</strong>rkant die afsluiting van die Joodse be<strong>de</strong>ling. Daarom kon dit<br />
nie betrekking gehad het op die heiligdom van daardie be<strong>de</strong>ling nie. Miller het die<br />
algemene beskouing aangeneem, dat die heiligdom in die Christelike be<strong>de</strong>ling die aar<strong>de</strong><br />
was, en hy het dus verstaan dat die reiniging van die heiligdom soos in Dan. 8: 14<br />
voorspel, die reiniging van die aar<strong>de</strong> was wat <strong>de</strong>ur vuur sou geskied by die we<strong>de</strong>rkoms<br />
van Christus. As hy die aanvangspunt kon ont<strong>de</strong>k van die 2,300 dae, het hy gemeen dat<br />
die tyd van die twee<strong>de</strong>koms maklik vasgestel kon word. Op hierdie manier sou die tyd<br />
van die ein<strong>de</strong> van alle dinge geopenbaar word, die tyd wanneer die huidige wêreld met<br />
“al sy hoogmoed en mag, prag en praal, boosheid en verdrukking, tot ‘n ein<strong>de</strong> sou kom”;<br />
wanneer die vloek “van die aar<strong>de</strong> weggeneem sou word, die dood vernietig, en die loon<br />
gegee sou word aan die diensknegte van God, die profete en die heiliges, en aan hulle wat<br />
Sy naam vrees, en wanneer diegene vemietig sou word wat die aar<strong>de</strong> verwoes.”— Bliss,<br />
“Memoirs of Wm. Miller,” bl. 76. {GS 370.3}<br />
Met nuwe en groter erns het Miller die profesieë on<strong>de</strong>rsoek: hy het dae en nagte bestee<br />
aan die on<strong>de</strong>rsoek van wat vir hom nou van sulke groot belang geskyn het. In die agste<br />
hoofstuk van Daniel kon hy geen leidraad vind vir die begin van die 2,300 dae nie;<br />
hoewel die engel Gabriel beveel is om die gesig aan Daniël te verdui<strong>de</strong>lik, het hy hom