Om de Race de Voltooien_

Geen vuur uit die hemel het neergedaal om die offerande op die altaar te verteer nie. Die
heerlike glans tussen die gerubs in die allerheiligste plek was nie meer daar nie; die
verbondsark, die versoendeksel, en die tafels van die wet was nie daar nie. Geen stem is
uit die hemel gehoor wat die wil van Jehova aan die priesters bekend gemaak het
nie. {GS 24.1}
Vir eeue het die Jode tevergeefs getrag om aan te toon in watter opsigte die belofte van
God deur Haggai vervul is; maar hoogmoed en ongeloof het hulle verblind vir die ware
betekenis van die profeet se woorde. Die tweede tempel is nie vereer met die wolk van
Jehova se heerlikheid nie, maar met die lewende teenwoordigheid van Een in vvie die
volheid van die godheid liggaamlik gew’oon het — naamlik God self in die vlees
geopenbaar. Die “Skatte van al die nasies” het werklik na Sy tempel gekom toe die Man
van Nasaret in die heilige voorhowe geleer en genees het. In die teenwoordigheid van
Christus, en hierin alleen, het die tweede tempel die eerste in heerlikheid oortref. Maar
Israel het die aangebode Gaw!e van die hemel verwerp. Met die nederige Leraar wat
daardie dag deur die goue poort gegaan het, het die heerlikheid vir ewig van die tempel
gewyk. Toe reeds is die Heiland se woorde vervul, “Kyk, julle huis word vir julle woes
gelaat!” Matt. 23: 38. {GS 24.2}
Die dissipels is met vrees en bewondering vervul deur Christus se voorspelling van die
verwoesting van die tempel en hulle het ‘n voile verklaring van Sy woorde verlang.
Rykdom, arbeid, en boukundige vernuf is vir nicer as veertig jaar gewy aan die versiering
van die tempel. Herodes die Grote het beide Romeinse en Joodse skatte daaraan bestee,
en selfs die keiser van die wêreld het dit verryk met sy gifte. Massiewe blokke uit
marmer, van byna ongelooflike grootte, wat uit Rome gestuur is, het deel uitgemaak van
die gebou; dit is hierop wat die dissipels die aandag van hulle Meester gevestig het, hulle
gesê het, “Meester, kyk watter klippe en watter geboue 1” Maikus 13: 1. {GS 24.3}
Op hierdie woorde het Jesus die plegtige en verrassende antwoord gegee, “Voorwaar
Ek sê vir julle, daar sal hier sekerlik nie een klip op die ander gelaat word wat nie
heeltemaal afgebreek sal word nie.” Matt. 24: 2. {GS 26.1}
Met die verwoesting van Jerusalem het die dissipels Christus se wederkoms verbind,
wanneer Hy volgens hulle mening die troon van ‘n wêreldryk sou bestyg, om die
onboetvaardige Jode te straf en die Romeinse juk van die volk af te werp. Die Here het
aan hulle bekendgemaak dat Hy die tweedemaal sou kom. Toe daar dus sprake was van
die oordele wat oor Jerusalem sou kom, het hulle dadelik aan daardie koms gedink, en toe
hulle daar rondom die Heiland op die Olyfberg sit, het hulle gevra, “Vertel ons wanneer
sal hierdie dinge wees, en wat is die teken van U koms en van die voleinding van die
wêreld?” Matt. 24: 3. {GS 26.2}