Om de Race de Voltooien_

genoem word: My welbehae, en jou land die getroude.” “En soos die bruidegom bly is
oor die bruid, sal jou God oor jou bly wees.” Jes. 51: 3; 35: 2; 62: 4, 5. {GS 345.4}
In alle eeue was die wederkoms van die Here die hoop van Sy ware navolgers. Die
Here se afskeidsbelofte op die Olyfberg, dat Hy weer sou kom, het die toekoms vir Sy
dissipels verlig, en hulle harte met hoop en vreugde vervul wat nie deur droefheid kon
geblus of deur beproewing kon verdof word nie. Te midde van lyding en vervolging was
die “verskyning van die heerlikheid van die grote God en ons Verlosser, Jesus Christus,”
“die salige hoop.” Toe die Thessalonicense met droefheid vervul was, waar hulle hulle
geliefdes begrawe het wat gehoop het om in die lewe te bly tot die wederkoms van die
Here, het Paulus, hulle leraar, hulle gewys op die opstanding wat sou plaasvind by die
Heiland se wederkoms. Dan sou die dode in Christus opstaan, en saam met die lewendes
sou hulle opgeneem word om die Here in die lug te ontmoet. “En so,” het hy gesê, “sal
ons altyd by die Here wees. Bemoedig mekaar dan met hierdie woorde.” 1 Thess. 4: 16-
18. {GS 346.1}
Op die rotsagtige Patmos het die geliefde dissipel die belofte gehoor, “Kyk, Ek kom
gou,” en in sy antwoord het hy die verlange van die kerk op sy lang pelgrimstog
uitgespreek, “Ja kom, Here Jesus.” Openb. 22: 20. {GS 346.2}
Uit die gevangenis, van die brandstapel, van die skavot, waar die heiliges en martelare
vir die waarheid getuig het, hoor ons die stem van hulle geloof en hoop. “Verseker synde
van Sy persoonlike opstanding, en dus ook van hulle eie by Sy wederkoms, en om hierdie
rede,” sê een van hierdie Christene, “Het hulle die dood verag en bokant dit gestaan.”—
Taylor, Daniel T., “Tlie Reign of Christ on Earth; or, The Voice of the Church in all
Ages,” bl. 33.Hulle was gewillig om in die graf te gaan sodat hulle “vry kon opstaan.”—
Idem., bl. 54. Hulle het uitgesien na die verskyning “Van die Here uit die hemel in die
wolke met die heerlikheid van Sy Vader wat aan die regverdige die tye van die
Koninkryk bring.” Die Waldense het dieselfde geloof gekoester.(Idem., bls. 129-
132.)Wycliffe het uitgesien na die verskyning van die Verlosser as die hoop van die
kerk.(Idem., bls. 132-134.) {GS 346.3}
Luther het verklaar: “Ek hou my inderwaarheid daarvan oortuig dat die oordeelsdag
geen voile drie honderd jaar meer in die toekoms is nie. God wil nie en sal nie hierdie
sondige wêreld baie langer meer gedoog nie.” “Die groot dag kom nader waarin die
koninkryk van gruwels omver gewerp sal word.”— Idem., bls. 158, 134. {GS 347.1}
“Hierdie verouderde wêreld is nie meer ver van sy einde af nie,” het Melanchthon
gesê. Calvyn het Christene beveel om “Nie te aarsel om die dag van die Here se koms
vurig te begeer nie as die heerlikste van alle gebeurtenisse;” en hy het verklaar dat “die
hele gesin van die gelowiges daardie dag voor oë sal hou.” “Ons moet dorstig wees vir
Christus, ons moet soek, en oorpeins, tot daardie groot dag aanbreek wanneer die Here