Om de Race de Voltooien_

Dog standvastige volharding het eindelik die oorwinning behaal en hulle het ‘n skuilplek
gevind op die vriendelike kuste van die Hollandse Republiek. {GS 332.2}
In hulle vlug het hulle huise, goed, en middele van bestaan agtergelaat. Hulle was
vreemdelinge in ‘n vreemde land, onder ‘n volk wat ‘n ander taal gepraat en ander
gebruike gehad het. Hulle is verplig om hulle toevlug te neem tot nuwe en onbeproefde
werk om hulle brood te verdien. Manne van middelbare leeftyd, wat eers hulle brood
verdien het met die bewerking van die grond, moes nou ambagte leer. Maar hulle het
moedig die nuwe lewe aanvaar en hulle het geen tyd verloor deur luiheid of
ontevredenheid nie. Ofskoon armoede hulle menigmaal gedruk het, het hulle God gedank
vir Sy seëninge wat Hy hulle nog geskenk het, en hulle het genot gevind in die
beoefening van onbelemmerde geestelike gemeenskap. “Hulle het geweet dat hulle
pelgrims was en hulle het nie veel op hierdie dinge gelet nie, maar hulle het hulle oë
opgehef na die hemel, hulle geliefde land, en hulle gemoed tot bedaring gebring.”—
Bancroft, Deel I, hoofstuk 12, para 15. {GS 333.1}
Te midde van die verbanning en moeite het hulle geloof en liefde vermeerder. Hulle
het op die beloftes van die Here vertrou, en Hy het hulle nie in die steek gelaat in tye van
nood nie. Sy engele het hulle bygestaan om hulle te bemoedig en hulle te ondersteun. En
toe Gods hand hulle na die oorkant van die see skyn te wys, na ‘n land waar hulle vir
hulle ‘n staat kon stig en aan hulle kinders die kosbare erfenis van godsdiensvryheid sou
kon nalaat, het hulle sonder aarseling die pad van die Voorsienigheid gekies. {GS 333.2}
God het toegelaat dat beproewing Sy volk tref om hulle voor te berei op die vervulling
van Sy genadige planne met hulle. Die kerk was verneder sodat hy verhoog kon word.
God het op die punt gestaan om Sy mag ten behoewe van die kerk te toon, om die wêreld
nog ‘n verdere bewys te gee dat Hy diegene wat hulle vertroue op Hom stel nie sal
verlaat nie. Hy het die loop van gebeurtenisse so beskik dat die woede van Satan en die
oorleggings van bose mense saamgewerk het om Sy eer te verhoog en Sy volk na ‘n
veilige plek te bring. Vervolging en verbanning het die weg tot vryheid geopen. {GS
333.3}
Toe hulle in die eerste plek verplig was om hulle van die Engelse Kerk af te skei, het
die Puriteine hulle saam verbind deur ‘n plegtige verbond dat hulle as Gods vrye volk “In
al Sy weë wat hulle geken het, of wat nog aan hulle sou openbaar word, sou wandel.”—
Brown, J., “The Pilgrim Fathers,” bl. 74. Dit was die ware hervormingsgees, die
hoofbeginsel van die Protestantisme. Dit was met hierdie doel dat die pelgrims uit
Holland vertrek het om ‘n tuiste in die Xuwe Wêreld te gaan soek. John Robinson, hulle
leraar, wat deur omstandighede verhinder is om hulle te vergesel, het die uitgewekenes in
sy afskeidsrede as volg toegespreek: {GS 333.4}