Om de Race de Voltooien_

“Die dwaas sê in sy hart: Daar is geen God nie.” Ps. 14: 1. En van hulle wat die
waarheid verdraai verklaar die Here: “Hulle dwaasheid sal vir almal duidelik wees.” 2
Tim. 3: 9. Xadat Frankryk die diens van die lewende God, “die Hoë en Verhewene wat in
die ewigheid woon,” afgesweer het, het dit nie lank geduur voordat hulle tot ‘n
verlagende afgodediens verval het nie, deur die Godin van Rede te aanbid in die persoon
van ‘n sedelose vrou. En dit nogal in die verteenwoordigende vergadering van die volk.
en deur sy hoogste burgelike en wetgewende owerhede! Die geskiedskrywer sê: “Een van
die seremonies van hierdie kranksinnige tyd is ongeëwenaard wat dwaasheid verbind met
goddeloosheid, betref. Die deure van die Konvensie is oopgemaak vir ‘n troep musikante
wat gevolg is deur die lede van die stadsraad, wat in ‘n plegtige optog binnestap het
onder die gesing van ‘n lofsang ter ere van vryheid, onderwyl hulle die voorwerp van
hulle toekomstige verering, naamlik ‘n gesluierde vrou, wat hulle die Godin van Rede
genoem het, begelei het. Nadat sy binnekant die balie gebring is, is sy met groot
plegtigheid ontsluier en sy is ‘n plek aan die regterhand van die President aangewys, waar
sy algemeen herken is as ‘n danseres uit die opera. . . . Aan hierdie persoon, as die
geskikste verteenwoordiger van die Rede wat hulle aanbid het, het die Nasionale
Konvensie van Frankryk openbare hulde gebring. {GS 315.1}
“Hierdie goddelose en belaglike poppespel het ‘n sekere mode geskep; en die wyding
van die Godin van die Rede is deur die hele volk hernuwe en nageboots op die plekke
waar die inwoners graag wou toon dat hulle aan die Rewolusie tot sy hoogste toppunt
wou meedoen.”— Scott, Deel I, hoofstuk 17. {GS 315.2}
Die redenaar wat die erediens van die Rede ingelei het, het die volgende toespraak
gelewer: “Wetgewers! Fanatisme het plek gemaak vir rede. Sy leepoë kon die glans van
die lig nie langer verdra nie. Vandag is daar ‘n ontsaglike skare vergader onder die
gotiese gewelwe, wat vir die eerste maal die stem van die waarheid laat weergalm het.
Daar het die Franse die enigste ware erediens ingestel, naamlik die van Vryheid en van
Rede. Daar het ons wense uitgespreek vir die welvaart van die wapens van die Republiek.
Daar het ons vaarwel gesê aan die lewenlose afgode, vir die Rede, daardie lewenskragtige
beeld, die meesterstuk van die natuur.”—Thiers, M.A., “History oj the French
Revolution,” Deel II, bls. 370, 371. {GS 315.3}
Toe die godin in die Konvensie gebring is, het die redenaar haar aan die hand geneem
en terwyl hy hom tot die vergadering gewend het, het hy gesê: “Sterwelinge, hou op om
te beef vir die magtelose donders van ‘n God wat deur u vrees geskep is. Erken van nou
af geen God behalwe die Rede nie. Ek bied julle sy edelste en reinste beeld aan; as julle
afgode moet hê, offer dan alleen aan een soos hierdie. . . . Val neer voor die deurlugtige
Senaat van Vryheid, o Sluier van Rede! . . . {GS 316.1}
“Nadat die godin deur die president omhels is, is sy op ‘n pragtige rytuig geplaas, en
gevolg deur ‘n ontsaglike skare is sy na die domkerk van Notre Dame gevoer, om die