07.07.2024 Views

Om de Race de Voltooien_

Van alle disciplines die door de Grieken en Romeinen werden geïntroduceerd, werd de race beschouwd als de oudste en meest gewaardeerde. Koningen, prinsen en staatslieden namen deel aan deze races. Jonge mannen van eer namen deel en spaarden noch moeite noch zelfdiscipline om de prijs te winnen... Er golden strenge regels voor de wedstrijden en er waren geen uitzonderingen. Iedereen die zich wilde inschrijven voor een wedstrijd om de overwinningsprijs moest eerst een rigoureuze voorbereidende training ondergaan. Schadelijke genotzucht of elke andere verslaving aan genot die de mentale en fysieke prestaties zou kunnen schaden, was ten strengste verboden. Alleen een atleet met sterke en soepele spieren die ook mentaal weerbaar was, kon enige hoop op succes hebben in deze wedstrijden, waarin kracht en snelheid essentieel waren. Elke beweging moest beheerst zijn, elke stap snel en zeker, en de fysieke kracht moest optimaal zijn. In deze wedstrijden werden grote risico's genomen. Toen de winnaar de finish bereikte, werd hij begroet door het daverende applaus van de grote menigte toeschouwers, waarvan de echo's weerklonken in de omringende heuvels en bergen. Ten overstaan van de toeschouwers overhandigde de scheidsrechter hem de tekenen van de overwinning - een lauwerkrans en een palmtak, die hij in zijn rechterhand moest dragen.

Van alle disciplines die door de Grieken en Romeinen werden geïntroduceerd, werd de race beschouwd als de oudste en meest gewaardeerde. Koningen, prinsen en staatslieden namen deel aan deze races. Jonge mannen van eer namen deel en spaarden noch moeite noch zelfdiscipline om de prijs te winnen...
Er golden strenge regels voor de wedstrijden en er waren geen uitzonderingen. Iedereen die zich wilde inschrijven voor een wedstrijd om de overwinningsprijs moest eerst een rigoureuze voorbereidende training ondergaan. Schadelijke genotzucht of elke andere verslaving aan genot die de mentale en fysieke prestaties zou kunnen schaden, was ten strengste verboden. Alleen een atleet met sterke en soepele spieren die ook mentaal weerbaar was, kon enige hoop op succes hebben in deze wedstrijden, waarin kracht en snelheid essentieel waren. Elke beweging moest beheerst zijn, elke stap snel en zeker, en de fysieke kracht moest optimaal zijn.
In deze wedstrijden werden grote risico's genomen. Toen de winnaar de finish bereikte, werd hij begroet door het daverende applaus van de grote menigte toeschouwers, waarvan de echo's weerklonken in de omringende heuvels en bergen. Ten overstaan van de toeschouwers overhandigde de scheidsrechter hem de tekenen van de overwinning - een lauwerkrans en een palmtak, die hij in zijn rechterhand moest dragen.

SHOW MORE
SHOW LESS
  • No tags were found...

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

sou word van een geslag na die an<strong>de</strong>r, sou hulle geen beter plan kon uitdink het as die<br />

verlaging van die huwelikstaat nie. . . . Sophie Arnoult, ‘n toneelspeelster, beroemd vir<br />

haar geestige geseg<strong>de</strong>s, het die republikeinse huwelik as ‘n ,sakrament van hoerery’<br />

beskryf.”— Scott, Deel I, hoojstuk 17. {GS 308.1}<br />

“Waar ons Here gekruisig is.” Hierdie beson<strong>de</strong>rheid van die profesie is ook in<br />

Frankryk vervul. In geen land is die gees van vyandskap teen Christus op treffen<strong>de</strong>r wyse<br />

geopenbaar nie. In geen land het die waarheid bitter<strong>de</strong>r en wre<strong>de</strong>r teenstand on<strong>de</strong>rvind<br />

nie. In die vervolging waarmee Frankryk die belyers van die evangelie vervolg het, het hy<br />

Christus gekruisig in die persoon van Sy dissipels. {GS 309.1}<br />

Eeu na eeu is die bloed van die heiliges gestort. Terwyl die Wal<strong>de</strong>nse in die berge van<br />

Piedmont hulle lewens opgeoffer het “vir die woord van God en vir die getuienis van<br />

Jesus Christus,” het hulle broe<strong>de</strong>rs, die Albigense van Frankryk, op dieself<strong>de</strong> wyse vir die<br />

waarheid getuig. In die dae van die Hervorming is die aanhangers van die waarheid on<strong>de</strong>r<br />

die vreeslikste marteling om die lewe gebring. Konings en e<strong>de</strong>llie<strong>de</strong>, hooggebore vroue<br />

en tere maag<strong>de</strong>, die trots en die a<strong>de</strong>l van die volk, het hulle verlustig in die aanskouing<br />

van die smarte van die martelare van Jesus. Die moedige Hugenote, stry<strong>de</strong>n<strong>de</strong> vir die<br />

regte wat die menslike hart as heiligste beskou, het hulle bloed in menige bittere stryd<br />

gestort. Die Protestante is voëlvry verklaar en daar was ‘n prys op hulle hoof gesit en<br />

hulle is as wil<strong>de</strong> diere gejag. {GS 309.2}<br />

Die “kerk in die woestyn”— die weinige nakomelinge van die ou Christene, wat in die<br />

agtien<strong>de</strong> eeu in Frankryk oorgebly het en wat hulle in die berge van die sui<strong>de</strong> skuil gehou<br />

het — het nog vasgeklem aan die geloof van hulle va<strong>de</strong>rs. Wanneer hulle dit gewaag het<br />

om geduren<strong>de</strong> die nag teen die berghellings of op die eensame hei<strong>de</strong> saam te kom, is<br />

hulle <strong>de</strong>ur soldate agtervolg en gevangegeneem om lewenslank as slawe op die galeie te<br />

dien. Die reinstes, die beskaafdstes, en die mees ontwikkel<strong>de</strong>s van die Franse volk is in<br />

die grootste foltering tussen rowers en moor<strong>de</strong>naars vasgeketting.(Sien Wylie, boek XXII,<br />

hoojstuk 6.)An<strong>de</strong>r, wat op genadiger wyse behan<strong>de</strong>l is, is koelbloedig doodgeskiet terwyl<br />

hulle ongewapen en hulpeloos in die bed of op hulle knieë was. Hon<strong>de</strong>r<strong>de</strong> grysaards,<br />

weerlose vroue, en onskuldige kin<strong>de</strong>rs het dood op die grond bly lê op die plekke waar<br />

hulle saamgekom het. Langs die berghellings of in die bos waar hulle<br />

gewoonlik saamgekom het, was dit niks ongewoonds om “elke vier tree dooie liggame op<br />

die gras te sien lê, of lyke wat aan bome hang nie.” Hulle land, wat <strong>de</strong>ur die swaard, die<br />

byl, en die brandstapel verwoes is, “is in ‘n groot, aaklige wil<strong>de</strong>rnis omgeskep.” “Hierdie<br />

gruwelda<strong>de</strong> is gepleeg ... nie in die Mid<strong>de</strong>leeue nie, maar in die skitteren<strong>de</strong> tydperk van<br />

Lo<strong>de</strong>wyk XIV. Die wetenskap is <strong>de</strong>styds beoefen, die lettere het opgebloei, die<br />

godgeleer<strong>de</strong>s van die hof en die hoofstad was bestu<strong>de</strong>er<strong>de</strong> en welspreken<strong>de</strong> manne, wat<br />

die skyn gegee het dat hulle die <strong>de</strong>ug<strong>de</strong> van sagmoedigheid en mensliewendheid besit<br />

het.”—I<strong>de</strong>m, lioofstuk 7. {GS 309.3}

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!