Om de Race de Voltooien_

Hoofstuk 15—Die Franse Rewolusie
IN die sestiende eeu het die Hervorming, deur aan die volk ‘n ope Bybel aan te bied,
getrag om toegang te verkry tot alle lande van Europa. Sommige van die volke het die
Bybel met blydskap verwelkom as ‘n boodskapper uit die hemel. In ander lande het dit
die pousdom byna geluk om die Bybel te belet; en hulle het die lig van Bybelkennis, met
sy verheffende invloed, byna heeltemal uitgesluit. In een land is die lig, hoewel dit daar
toegang gevind het, deur die heersende duisternis nie begryp nie. Vir eeue lank het
waarheid en dwaalleer gestry om die oorhand. Eindelik het die kwaad geseëvier, en is die
waarheid van die hemel uitgewerp. “En dit is die oordeel, dat die lig in die wêreld gekom
het, en die mense het die duisternis liewer gehad as die lig.” Joh. 3: 19. Daardie volk
moes later die vrugte pluk van die weg wat hy ingeslaan het. Die weerhoudende Gees
was onttrek aan ‘n volk wat die genadegawe van God verag het. Die kwaad is toegelaat
om tot rypheid te kom, en die hele wêreld het die vrugte gesien van die moedswillige
verwerping van die lig. {GS 303.1}
Die stryd teen die Bybel, wat vir soveel eeue in Frankryk gevoer is, het sy hoogtepunt
in die tonele van die Rewolusie bereik. Die vreeslike losbarsting was slegs die
noodwendige gevolg van Rome se onderdrukking van die Skrifte. Daar het ons die
treffendste voorbeeld wat die wêreld nog ooit gesien het van die werking van die pouslike
beleid—‘n voorbeeld van die gevolge waarheen die leer van die Roomse Kerk vir meer
as ‘n duisend jaar gelei het. (Sien Aanhangsel.) {GS 304.1}
Die onderdrukking van die Skrifte gedurende die tydperk van die pouslike oorheersing
is deur die profete voorspel; en die skrywer van die Openbaring wys ook op die vreeslike
gevolge wat sou ontstaan uit die heerskappy van “die mens van die sonde,” veral in
Frankryk. {GS 304.2}
Die engel van die Here het gesê: “Hulle sal die heilige stad vir twee-en-veertig maande
lank vertrap. En Ek sal aan my twee getuie gee dat hulle, met sakke beklee, duisend twee
honderd en sestig dae lank sal profeteer . . . en wanneer hulle hulle getuienis voleindig
het, sal die dier wrat uit die afgrond opkom, met hulle oorlog maak en hulle oorwin en
hulle dood maak; en hulle lyke sal lê op die straat van die groot stad wat geestelik
genoem word Sodom en Egipte, waar ook ons Here gekruisig is. . . . Die bewoners van
die aarde sal bly en verheug wees oor hulle en sal vir mekaar geskenke stuur, omdat dié
twee profete die bewoners van die aarde gepynig het. En na die drie en ‘n halwe dag het
‘n gees van die lewe uit God in hulle ingegaan, en hulle het op hulle voete gaan staan, en
‘n groot vrees het geval op die wat hulle aanskou het.” Openb. 11: 2-11. {GS 304.3}
Die tydperke wat hier genoem word — “twee-en-veertig maande,” en “duisend twee
honderd en sestig dae”—is dieselfde, en hulle stel albei dieselfde tydperk voor waarin die