Om de Race de Voltooien_

dit lê ten grondslag van ‘n duisend ander wat in verskillende vorms voorkom. Maar maak
hulle die pad na die hemel nouer as wat onse Here en Sy apostels dit gemaak het? Is ons
leer strenger as die van die Bybel? Dink maar aan ‘n paar duidelike tekste: Jy moet die
Here jou God liefhê uit jou hele hart en uit jou hele siel en uit jou hele verstand en uit jou
hele krag.’ ,Elke ydel woord wat die mense praat, daar moet hulle rekenskap van gee in
die oordeelsdag.’ {GS 296.3}
“Of julle dan eet of drink of enigiets doen, doen alles tot verheerliking van God.’ “As
hulle leer strenger is as dit, dan is dit hulle skuld; maar u weet in u hart dat dit nie so is
nie. En wie kan minder streng wees sonder om die woord van God te verdraai? Kan enige
rentmeester van die verborgenhede van God getrou wees as hy enige deel van daardie
heilige uitsprake verander? Nee. Hy kan niks daarvan afdoen en hy kan niks versag nie;
hy is onder verpligting om aan alle mense te verklaar, ,ek mag nie die Skrifte verlaag om
in julle smaak te pas nie. Julle moet tot die hoogte van die Skrifte kom of vir ewig
vergaan.’ Dit is die ware grond van daardie ander beskuldiging aangaande die
,liefdeloosheid van hierdie mense.’ Is hulle liefdeloos? In watter opsig? Voed hulle nie
die hongeriges en kleed hulle nie die naaktes nie? ,Nee; dit is nie die vraag nie: hulle skiet
nie in hierdie dinge kort nie: maar hulle is so liefdeloos in hulle oordeel! Hulle meen dat
niemand gered kan word behalwe diegene wat hulle pad bewandel nie.’ “—“Wesley’s
Works,” Deel III, bis. 152, 153. {GS 297.1}
Die geestelike agteruitgang wat in Engeland geheers het net voor die tyd van Wesley,
was in ‘n groot mate die gevolg van die Antinomiaanse leer. Dit is deur vele voorgehou
dat Christus die sedewet afgeskaf het en dat Christene derhalwe nie onder verpligting is
om dit na te kom nie; en dat gelowiges bevry is van die “slawerny van goeie werke.”
Ander, hoewel hulle die ewigdurendheid van die wet erken het, het verklaar dat dit nie vir
predikante nodig was om die volk te vermaan tot gehoorsaamheid nie, aangesien diegene
wat deur God uitverkies is tot die saligheid “deur ‘n onweerstaanbare drang van
goddelike genade gelei sou word tot ‘n lewe van vroomheid en deug,” terwyl diegene wat
vir die verdoemenis bestem is, “geen krag het om die goddelike wet te gehoorsaam
nie.” {GS 297.2}
Ander, wat ook die mening toegedaan was dat “die uitverkorenes nie van die genade
kon verval of die goddelike guns kon verbeur nie,” het tot ‘n nog gruweliker
gevolgtrekking gekom naamlik “dat die goddelose dade wat hulle pleeg nie werklik
sonde is nie, of kan beskou word as ‘n verkragting van die goddelike wet nie, en dat daar
derhalwe vir hulle geen nodigheid was of om hulle sondes te bely of hulle te versaak deur
bekering nie.”— “McClintock and Strong’s Cyclopedia, art. Antinomians (ed.
1871).Hulle het daarom verklaar dat selfs een van die afskuwelikste sondes, “een wat
algemeen erken is as ‘n verkragting van die goddelike wet, nie ‘n sonde was in die oë van
God,” as dit deur een van die uitverkorenes gepleeg is nie, “omdat dit een van die