Om de Race de Voltooien_

Allerhoogste is in hulle werk geopenbaar. Duisende is oortuig en waarlik bekeer. Dit was
nodig om hierdie skape te beskerm teen verskeurende wolwe. Wesley het nie ‘n plan
gehad om ‘n nuwe genootskap te stig nie, maar hy het hulle georganiseer in wat bekend
was as die Metodistiese Vereniging. {GS 294.2}
Vreemd en heftig was die teenstand wat hierdie predikers aan die kant van die
gevestigde kerk ondervind het; maar in Sy wysheid het God tussenbei getree sodat die
Hervorming binne die kerk self begin het. As dit heeltemal van buite gekom het, sou dit
nie kon indring waar dit so nodig was nie. Maar daar die opwekkingspredikers
kerkmanne was, en binne die kerk gewerk het soos die geleentheid voorgedoen het, het
die waarheid ingang gevind waar die deure andersins gesluit sou gebly het. Sommige van
die geestelikes is opgewek uit hulle geestelike slaap, en hulle het ywerige predikers
geword in hulle eie gemeentes. Kerke wat reeds versteen was deur formalisme het weer
lewendig geword. {GS 294.3}
In die tyd van Wesley, soos in alle eeue van die kerk se geskiedenis, het manne met
verskillende gawes hulle aangewes; werk gedoen. Hulle het nie op alle punte van die leer
ooreengestem nie, maar almal is deur die Gees van God gelei, en hulle het saamgewerk
met die een hoofdoel, naamlik om siele vir Christus te win. Die verskille tussen
Whitefield en die Wesleys het een tyd gedreig om vervreemding te bring; maar namate
hulle nederigheid geleer het in die skool van Christus, het wedersyde verdraagsaamheid
en liefde hulle versoen. Hulle het geen tyd gehad vir twiste terwyl dwaalleer en sonde
orals geheers het en sondaars verlore gegaan het nie. {GS 294.4}
Die diensknegte van God het ‘n ruwe pad betree. Manne van invloed en geleerdheid
het hulle kragte teen hulle gebruik. Na ‘n tyd het baie van die geestelikes bepaalde
onvriendelikheid vertoon, en die kerkdeure is gesluit teen ‘n reine geloof en diegene wat
dit verkondig het. Die optrede van die geestelikes deur hulle uit die kansel aan te val, het
die elemente van duisternis, onkunde, en boosheid opgewek. Keer op keer het John
Wesley deur ‘n wonderwerk van Gods genade die dood ontvlug. Wanneer die woede van
die gepeupel teen hom opgewek is, en dit geskyn het of daar geen kans was om te
ontsnap nie, het ‘n engel in menslike gedaante aan sy sy kom staan; die gepeupel het
teruggeval en die dienskneg van Christus het die plek van gevaar veilig verlaat. {GS
295.1}
Van een van die tye toe hy verlos is van die verwoede gepeupel, het Wesley geskryf:
“Baie van hulle het probeer om my teen die grond te gooi terwyl ons met ‘n glibberige
heuwelpad na die dorp is; want hulle het gemeen dat as ek eenmaal op die grond beland
het, ek nie in staat sou wees om weer op te staan nie. Maar ek het nie eenmaal gestruikel
of gegly nie totdat ek veilig uit hulle hande was. . . . Hoewel baie van hulle probeer het
om my aan die hals of klere beet te kry en my grond-toe te trek, kon hulle my nie vasvat
nie: net een van hulle het my onderbaadjiepant beetgekry, maar die stuk het gou in sy