Om de Race de Voltooien_

wapens wat hy berei het, het ander stryders deur die eeue heen in staat gestel om die stryd
voort te sit. {GS 284.1}
Van die kansel het Latimer betoog dat die Bybel in die volkstaal behoort gelees te
word. Die bron van die Heilige Skrifte, het hy gesê, is God Self; en die Skrifte deel in die
krag en ewigheid van die Bron. “Daar is geen koning, keiser, of magistraat of regeerder
... of hulle is verplig om Sy heilige woord te gehoorsaam.” “Laat ons nie uitdraaipaadjies
volg nie, maar laat die woord van God ons lei: laat ons nie agter ons voorvaders aanloop
nie, of spreek soos hulle gespreek het nie, maar laat ons maak soos hulle moes gemaak
het.”— Latimer, “First Sermon Preached Before King Edward VI.” (ed. Parker
Society.) {GS 284.2}
Barnes en Frith, die getroue vriende van Tyndale, het opgestaan om die waarheid te
verdedig. Die Ridleys en Cranmer het gevolg. Hierdie leiers in die Engelse Hervorming
was manne van geleerdheid, en die meeste van hulle was baie hoog aangeskryf vir hulle
ywer en vroomheid onder die Katolieke. Hulle teenstand teen die pousdom was die
gevolg van hulle kennis van die dwalings van die “heilige stoel.” Hulle bekendheid met
die verborgenhede van Babilon het groter krag gegee aan hulle getuienis teen haar. {GS
284.3}
“Nou wil ek ‘n vreemde vraag stel,” het Latimer gesê. “Weet julle wie die ywerigste
biskop en prelaat in die hele Engeland is? {GS 284.4}
. . .Ek sien julle luister en wag dat ek sy naam moet noem. {GS 284.5}
. . .Ek sal julle sê: dit is die duiwel. . . . Hy is nooit sonder ‘n gemeente nie, . . . besoek
hom maar as julle wil, hy is altyd tuis; . . . hy is altyd agter sy ploeg. . . . Ek waarborg dat
julle hom nooit ledig sal aantref nie. . . . Waar die duiwel woon, daar moet die boeke wyk
en die kerse moet opgesteek word; weg met die Bybels, en bring die krale; weg met die
lig van die evangelie, en laat die lig van kerse skyn; ja, selfs op die middag; . . . weg met
die kruis van Christus, en laat die vaevuur-goudief kom; . . . weg met die bekleding van
die naaktes, die armes, en die magtelose, maar laat die beelde bedek, en stokke en stene
versier word; verhef die tradisies en wette van mense, en vertrap die tradisies van God en
Sy heilige woord. . . . O, mag ons prelate net so ywerig wees om die koring van gesonde
leer te saai as Satan is om die onkruid te saai!”— Latimer, “Sermon oj the Plough.” {GS
284.6}
Die groot beginsel wat deur hierdie Hervormers gehandhaaf is—-dieselfde wat deur
die Waldense, Wycliffe, Johannes Huss, Luther, Zwingli, en diegene wat by hulle
aangesluit het, gehuldig is — was aanname van die onfeilbare gesag van die Heilige
Skrifte as maatstaf van geloof en lewe. Hulle het die reg ontken van pouse, konsilies,
kerkvaders, en van konings, om die gewete in godsdienssake te beheers. Die Bybel was
hulle enigste gesag, en aan die leer daarvan het hulle alle leerstellings en aansprake