Om de Race de Voltooien_

In Switserland het Farel as nederige onderwyser gewerk. In ‘n afgeleë bisdom het hy
hom gewy aan die onderrig van die kinders. Behalwe die gewone onderwerpe, het hy ook
Bybelse waarhede versigtig geleer, hopende om die ouers deur die kinders te bereik. Daar
was sommige wat geglo het, maar die priesters het die werk gestop, en die bygelowige
plattelandse bevolking het die werk teengestaan. “Dit kan nie die evangelie van Christus
wees nie,” het die priesters gesê, “aangesien die verkondiging daarvan nie vrede bring
nie, maar oorlog.”—Wylie, boek XIV, hoojstuk 3. Net soos die eerste dissipels, het hy, as
hy in een stad vervolg is, na ‘n ander gevlug. Van stad tot stad en van dorp tot dorp het hy
gegaan; hy het te voet gereis, honger gely, en koud gekry, en orals was sy lewe in gevaar.
Hy het op die markplase gepreek, in die kerke, en soms van die kansels van die katedrale.
Soms het hy ‘n leë kerk gevind; soms is sy prediking onderbreek deur ‘n geskree en
gespot; weer is hy met geweld uit die preekstoel geruk. Meer as eenmaal het die gepeupel
hom toegetakel en byna doodgeslaan. Maar hy het voortgegaan. Hoewel hy dikwels
teruggedryf is, het hy met onvermoeide volharding teruggekom om aan te val. En hy het
gesien hoedat die dorpe en stede wat eentyd vestings van die pousdom was die een na die
ander hulle poorte vir die evangelie oopmaak. In die bisdom waar hy eerste begin werk
het, is die hervormde geloof spoedig aangeneem. Die stede van Morat en Neufchatel het
ook die Roomse rites versaak en die afgodiese beelde uit hulle kerke verwyder. {GS
264.1}
Farel het lank reeds ‘n begeerte gehad om die Protestantse vaandel in Geneve te plant.
As hierdie stad gewin kan word, sou dit ‘n sentrum vir die Hervorming in Frankryk,
Switserland, en Italië word. Met hierdie doel voor oë, het hy sy werk voortgesit tot baie
van die omliggende dorpe en nedersittings gewin is. Daarna is hy, met net een metgesel,
na Geneve; hy is daar toegelaat om net twee preke te lewer. Die priesters wat tevergeefs
probeer het om sy veroordeling deur die burgerlike owerhede te bewerkstellig, het hom
voor ‘n geestelike vergadering gedaag, waarheen hulle gekom het met wapens onder
hulle klere verberg, vasbeslote om hom om die lewe te bring. Buitekant die saal het ‘n
verwoede volksmenigte saamgedrom, met stokke en swaarde om sy dood te verseker as
hy miskien uit die vergadering sou ontsnap. Die teenwoordigheid van magistrate en ‘n
gewapende mag het egter sy lewe gered. Vroeg die volgende more is hy en sy maat oor
die meer geneem na ‘n plek van veiligheid. En so het sy eerste poging geëindig om die
evangelie in Geneve te verkondig. {GS 265.1}
Vir die volgende poging is ‘n nederige werktuig gekies—‘n jongman, so nederig in
voorkomste dat hy selfs deur die vriende van die Hervorming koel ontvang is. Maar wat
sou so ‘n persoon kan doen op die plek waar Farel verwerp is? Hoe kan iemand met min
moed en ondervinding die storm trotseer waarvoor die sterkstes en die dapperstes moes
vlug? “Nie deur krag of deur geweld nie, maar deur My gees, sê die Here van die
leërskare.” Sag. 4, 6. “Wat swak is by die wêreld, het God uitverkies om wat sterk is te