Om de Race de Voltooien_

Jerusalem vanouds, nie die tyd van sy besoeking of die dinge wat tot sy vrede gedien het,
geken nie. Vir twee jaar is die woord van God in die hoofstad verkondig; maar terwyl
daar baie was wat die evangelie aangeneem het, het die meerderheid van die volk dit
verwerp. By Frans was daar maar net ‘n skyn van verdraagsaamheid om sy eie belange te
dien, en die pousgesindes het gou weer die oorhand gekry. Weer is die kerke gesluit, en
brandstapels opgerig. {GS 255.1}
Calvyn was nog in Parys besig om hom deur studie, oorpeinsing, en gebed te berei vir
sy toekomstige werk; en hy het steeds die lig versprei. Eindelik, egter, het hy onder
verdinking gekom. Die owerhede het besluit om hom aan die vlamme oor te gee. Daar hy
gemeen het dat hy veilig was in sy afsondering, het hy nie die minste gevaar vermoed nie
totdat vriende na sy kamer gehaas het met die berig dat dienaars op weg was om hom te
arresteer. Op daardie oomblik is daar hard geklop aan die buitedeur. Daar was nie ‘n
oomblik om te verkwis nie. Sommige van sy vriende het die dienaars by die deur besig
gehou, terwyl ander die Hervormer gehelp het om deur ‘n venster af te sak; daarna het hy
gehaas na die buitestad. Hy het skuiling gevind in die woning van ‘n arbeider wat die
Hervorming goedgesind was; hy het die klere van sy gasheer aangetrek, en met ‘n
skoffelpik op sy skouer het hy sy reis voortgesit. Hy het suidwaarts gereis, en skuiling
gevind in die gebied van Margaretha.(Sien D’Aubigne, “History of the Reformation in the
Time of Calvin,” boek II, hoofstuk 30.) {GS 255.2}
Hier het hy vir ‘n paar maande gebly, onder beskerming van magtige vriende, en hy
het sy studies voortgesit. Maar sy hart was op die evangelisasie van Frankryk, en hy kon
nie lank stil sit nie. Sodra die storm enigsins bedaar het, het hy ‘n nuwe arbeidsveld
gesoek in Poitiers, waar daar ‘n universiteit was, en waar sy nuwe leer reeds met guns
bejeën is. Persone van alle klasse het blymoedig na die evangelie geluister. Daar was nie
openbare dienste gehou nie, maar in die huis van die hoofmagistraat, in sy eie herberg, en
soms in ‘n openbare tuin, het Calvyn die woorde van die ewige lewe verkondig aan
diegene wat dit graag wou hoor. Later, namate die getal hoorders uitgebrei het, is dit
veiliger geag om buitekant die stad bymekaar te kom. In ‘n spelonk in die kant van ‘n nou
kloof, waar bome en oorhangende rotse die plek bedek het, is byeenkomste gehou. Klein
groepies, wat die stad met verskillende paaie verlaat het, het daar vergader. In hierdie
afgeleë plek is die Bybel gelees en verdui-delik. Hier, vir die eerste keer, is die Here se
Avondmaal gevier deur die Protestanie van Frankryk. Van hierdie gemeentetjie is
verskeie getroue evangeliste uitgestuur. {GS 255.3}
Weereens het Calvyn na Parys teruggegaan. Selfs toe nog kon hy nie die hoop opgee
dat Frankryk as volk die Reformasie sou aanvaar nie. Maar hy het gevind dat byna alle
deure teen hom gesluit was. Om die evangelie te verkondig sou hom reguit na die
brandstapel gestuur het, en hy het eindelik besluit om na Duitsland te gaan. Hy was nog