Om de Race de Voltooien_

verskyn, maar hy was teenwoordig deur sy woorde en gebede. “Ek is verheug,” het hy
geskryf, “dat ek gespaar is tot hierdie uur, waarin Christus in die openbaar verhoog is
deur sulke hoogelede belyers, en op so ‘n skitterende vergadering.” — Idem, boek XIV,
hoojstuk 7.So is die Skrif vervul wat lui, “ook wil ek voor konings van U getuienisse
spreek.” Ps. 119: 46. {GS 238.2}
In die dae van Paulus is die evangelie waarvoor hy in die gevangenis gewerp is, op
hierdie manier voor die prinse en edelliede van die keiserlike stad gebring. So ook in
hierdie geval, is die evangelie wat die keiser verbied het om van die kansel verkondig te
word, in die paleis verkondig; wat as ongeskik beskou was selfs vir die knegte, was nou
met bewondering gehoor deur die meesters en hooghede van die ryk. Konings en
grootmanne het die gehoor uitgemaak, gekroonde prinse was die predikers, en die preek
was oor die koninklike waarheid van God. “Sedert die tyd van die apostels,” het ‘n
skrywer gesê, “was daar nie ‘n groter werk of ‘n beter belydenis nie.”— D’Aubigne, boek
XIV, hoojstuk 7. {GS 239.1}
“Alles wat die Lutherane gesê het is waar; ons kan dit r.ie ontken nie,” het ‘n pouslike
biskop gesê. Iemand het aan Doktor Eck gevra, “kan u die gesonde redes in die Belydenis
wat deur die keurvors en sy bondgenote gemaak is, weerlê?” Die antwoord was, “Met die
geskrifte van die apostels en profete — nee! Maar ons kan dit wel doen met die geskrifte
van die Vaders en van die konsilies!” “Volgens jou verstaan ek,” het die vraer daarop
gesê, “dat die Lutherane op die Skrifte staan, maar ons nie.”— Idem, boek XIV, hoojstuk
8. {GS 239.2}
Sommige van die prinse van Duitsland is tot die hervormde geloof gewin. Selfs die
keiser het verklaar dat die Protestantse artikels maar net die waarheid was. Die Belydenis
is in baie tale vertaal, en oor Europa versprei, en in die daaropvolgende geslagte is dit
deur miljoene aanvaar as ‘n belydenis van hulle geloof. {GS 239.3}
Gods getroue diensknegte het nie alleen gewerk nie. Terwyl “owerhede en magte en
bose geeste” saamgestaan het teen hulle, het die Here nie Sy volk verlaat nie. As hulle oë
maar geopen kon gewees het, sou hulle net sulke duidelike bewyse van die goddelike
teenwoordigheid en hulp gesien het as wat daar gegee is aan ‘n profeet vanouds. Toe
Elisa se kneg sy meester gewys het op die vyandige leër wat hulle omsingel het, sodat
daar geen kans was om te ontsnap nie, het die profeet gebid, “Here open tog sy oë dat hy
kan sien.” 2 Kon. 6:17. En meteens was die berg vol perde en waens van vuur, die leër
van die hemel, om die Godsman te beskerm. Net so ook het engele die werkers van die
Hervorming beskerm. {GS 239.4}
Een van die beginsels wat Luther baie streng gehandhaaf het, was dat daar nie toevlug
geneem moes word na wêreldlike mag om die Hervorming aan te help nie, en dat daar nie
na die wapen gegryp moes word ter verdediging daarvan nie. Hy was baie bly dat die