Om de Race de Voltooien_

eheers om godsdiensvryheid te vernietig. Hierdie anti-Christelike mag wat deur die
Protesteerders van Spiers verwerp is, trag nou met hernude krag om sy verlore
oppermagtigheid te herstel. Dieselfde onwrikbare handhawing van die woord van God
soos in die tyd van die Hervorming geopenbaar, is die enigste hoop op hervorming
vandag. {GS 234.3}
Daar was tekens van gevaar vir die Protestante; maar ook was daar tekens dat die
goddelike hand uitgestrek was om die getroues te beskerm. Dit was in hierdie tyd dat
“Melanchthon sy vriend Simon Grynaeus haastig deur die strate van Spiers begelei het na
die Ryn en hom oor die rivier gestoot het. Laasgenoemde was verstom oor die
haastigheid. ,‘n Ou man van ernstige en plegtige voorkoms, maar wat ek nie ken nie,’ het
Melanchthon gesê, ,het voor my verskyn en gesê, binne ‘n minuut sal geregsdienaars deur
Ferdinand gestuur word om Grynaeus te arresteer.’ ” {GS 235.1}
Daardie dag was Grynaeus in ‘n preek deur Faber, vooraanstaande pouslike doktor,
aangeval; aan die einde daarvan het hy hom skrobbeer omdat hy “sekere veragtelike
dwalings verdedig het.” Faber het sy toorn verberg, maar onmiddellik daarna na die
koning gegaan van wie hy ‘n bevel gekry het teen hierdie lastige professor van
Heidelberg. Melanchthon het nie daaraan getwyfel dat God sy vriend gered het deur een
van Sy heilige engele te stuur om hom te waarsku nie. {GS 235.2}
“Onbeweeglik het hy aan die oewer van die Ryn gestaan en wag totdat die stroom
Grynaeus van sy vervolgers gered het. ,Eindelik,’ het Melanchthon uitgeroep, toe hy hom
aan die oorkant sien, ,eindelik is hy weggeskeur uit die wrede kake van diegene wat dors
na sy onskuldige bloed.’ Toe Melanchthon by sy huis terugkom, is aan hom
bekendgemaak dat geregsdienaars sy hele huis deursoek het na Grynaeus.”— D’Aubigne,
boek XIII, hoo.jstuk 6. {GS 235.3}
Die Hervorming sou nog meer onder die aandag gebring word van die magtiges van
die aarde. Koning Fredinand het geweier om verder te luister na die evangeliese prinse;
maar hulle sou geleentheid kry om hulle saak voor te stel in teenwoordigheid van die
keiser en die waardigheidsbekleërs van kerk en staat. Om die verdeeldheid te onderdruk
wat die ryk in beroering gebring het, het Karel V, in die jaar na die Protes van Spiers, die
Ryksdag van Augsburg saamgeroep waar hy in eie persoon die voorsitterstoel sou
inneem. Die Protestantse leiers is daarheen gedaag. {GS 236.1}
Groot gevare het die Hervorming bedreig; maar sy voorstanders het nog hulle saak aan
God toevertrou, en hulle verbind om onwrikbaar te staan vir die evangelie. Die keurvors
van Sakse is deur sy raadslede versoek om nie op die Ryksdag te verskyn nie. Die keiser,
het hulle gesê, verlang die teenwoordigheid van die prinse daar om hulle in ‘n strik te lei.
“Is dit nie om alles te waag om mens te gaan opsluit binne die mure van ‘n stad saam met
‘n magtige vyand nie?” Maar ander het verklaar, “Laat die prinse hulle slegs moedig